Zeszyt Piękno ubrane w słowa, Mrowke

wspinasz się na wielką górę
by dotknąć nieba
zza zamkniętych oczu
łowisz kolory tęczowego mostu
na drugą stronę

poznaj siebie
swoje wyłam drzwi

wyśnij kolor purpury
swej krwi nasyć pożądanie
by dotrzeć na szczyt wielkiej góry
nim zaczniesz spadać

Obiecuje Ci, że którejś nocy wracając z imprezy środkiem ruchliwej ulicy ze szpilkami w rękach wykrzyczę wszystkim jak bardzo Cię kocham...

Pragnęłam wyjść Tobie naprzeciw
lecz przewrotny los rzucił pod nogi
ogromną kłodę niepewnych uczuć
którą starałam się usunąć z pamięci

Minęło tyle czasu zanim znalazłam
ukojenie w objęciach głuchej ciszy
gdzie mogłam dać sercu wytchnienie
od nadmiernej walki o szczęście

Słyszę czasami szept wspomnień
kiedy smutnym wzrokiem szukam
uparcie nadziei w nieznanym jutrze
pełnym jeszcze cudownych chwil…

16.12.2013

Dlaczego wciąż dążę do perfekcji, załamuję się przy każdym upadku, skoro wiem, że nie będę idealna?

Żeby mieć powodzenie w życiu kobieta winna być na tyle wykształcona, żeby przyciągać głupich mężczyzn i na tyle wulgarna, by kusić inteligentnych.

Siedzę i płaczę.
Nad tym, czego nie ma,
a raczej czego nigdy nie było.
Leżę i myślę.
O tym, czego pragnęłam,
a raczej czego wciąż pragnę.
Wstaję i umieram.
Bo kiedyś tęskniłam,
ale już nie tęsknię.

Nie ma za czym.

Na świecie żyją sami kłamcy. Trzeba jedynie umieć odróżnić tych zwykłych, od tych wartych kochania.