Cierpliwość
to czekanie
to wytrwałość
spokój
i opanowanie

Kto czekać potrafi
na sad kwitnący wiosną
z rozsianych pestek wzrosły
ten skosztuje owoców
a smak ich przenajsłodszy

By życie smakować
potrzebne czekanie
wytrwałość
spokój
i opanowanie

A świat pędzi
czekanie omija
gna
szaleje
cierpliwość zabija

Naucz mnie słuchać
by czekanym wędrowcem
powitać twe milczenie
zamiast siebie w sobie
sumieniem
Naucz mnie patrzeć
by oczy bardziej wierzyły
cichemu światłu twych najdalszych gwiazd
niż ślepym krzykom bliskich słońc
Naucz mnie czuć
by zgubionej mrówce [...]

***
To ty
nauczyłeś mnie latać
nie odrywając się
od podłoża

Krążyć miłością w żyłach
szybciej niż krew

Tęsknić do bólu
zaciskając dłonie [...]

Wiatr poczochrał grzywy drzewom
narwanym oddechem burzy
pachnącym chórem chabrów i maciejki

Idziesz boso
w polnej sukience
utkanej z bladego poranka
zarysowanej maku płatkiem
delikatnym jak marzenie

Masz pięknie poobijane kolana
i nogi wyczesane ostrężynami
a do tego odważnie patrzysz w niebo
przecięte jaskrawymi wstęgami.

Dziś pragnę Wam podziękować sercem
Moi kochani Rodzice
za wyjątkowy dar narodzenia ,
szczęśliwe w dzieciństwie chwile .
Za przekazane mi przez Was
najlepsze wartości
nauczyliście szczerości,szacunku
i dla błędów innych wyrozumiałości.
Dziękuję za dobroć serca
i ciągłe wsparcie moi Rodzice
to dzięki Wam jestem wrażliwy
i cenię sobie bardzo życie .
Obyście sami w zdrowiu
i pełni do siebie miłości,
szli raźno w przyszłość
ku Waszej "jesieni",pełni czułości.

Rafał
~ I ภ ғ ĭ ภ ĭ т ε ~
06.01.2018

mijamy się nie tylko wzrokiem
na korytarzach dni naszych
aż zapłonie coś w nas z pierwszą gwiazdą
przemknie cieniem uśmiechu przy stole

zapali zmrok w oczach świeczki
ktoś włoży w rękę opłatek

popatrzę wtedy bezradnie
czego mogę ci życzyć
skoro mamy już to co najlepsze
głos się łamie
i w pamięci ktoś szepcze

"daj Boże byśmy za rok doczekali"

Niech Jezus narodzi się w nas miłością, radością i pokojem. Cudownych Świąt Wam życzę, niech każdego dnia będzie w nas Boże Narodzenie!

jest we mnie miejsce
na ból
do umierania podobny

i na skrzydła z ramion ujęte
które czas pozostawił raną

lecz póki pod skórą dusza szeleści
słońca chcę szukać
w kałużach

a choćby była przede mną
jak głąb lasu
- noc

jeszcze oczy me olśniewa
niebo
które nigdy nie wyparło się gwiazd

parujące obłoki
znad czajnika
szalik mimochodem rzucony
na krzesła poręczy
niedomknięte szuflady
list nie wyjęty ze skrzynki
upchnięte na parapecie rękawiczki od pary

taki nasz powszedni bałagan

a tyle w nim się mieści
historii nieopisanych
wyznań niewyszeptanych
i cały sekret szczęścia

które jest tak codzienne
że aż nie do wiary

grudzień przyszedł znowu zbyt wcześnie
ogołocił jarzębinom ramiona
ściął szronem wybujałe ścieżki
po których wspomnieniami błądzimy

a mnie się śnią wciąż bez końca
zrywane twoją dłonią czereśnie
i cisną na usta wiersze
jak dojrzałe sierpniowe maliny

Czy to możliwe
aby kwiatek wiosenny
delikatny
wśród kukurydzy wykiełkował
nieodporny
na chłód i ziemię nijaką
zakwitł ?

Jeśli kochasz uwierzysz
bo miłość jest po to
by silny mógł słabego chronić
niczym anioł stróż
otaczać piękno opieką
przytulać je
i dźwigając zawsze ku słońcu
wspólnie życie przeżyć...

tej jesieni nie słyszę twych kroków
na liściastej posadzce ogrodu
choć wciąż jesteś fragmentem melodii
która stale przepływa przeze mnie

ale jest taka cisza pod żebrem
która drży
gdy jej nikt nie kołysze

jeśli też ją kiedyś usłyszysz
opowie ci o mnie najwięcej

rozwidlają się drogi za domem
coraz dalej jedna od drugiej
znikła mi twoja sylwetka
nawet ze wspomnień ścieżek

pochylam się nad kartki pustynią
ale słowa nie chcą popłynąć

zatrzasnęłam na klucz złotą klatkę
ale skrzydła są po to by fruwać
więc wymykam się ze snów każdej nocy
pod twoich okien wybrzeże

nie było mnie w twoich snach
zaledwie kilka zim
a tyle się pozmieniało

ubyło nam trochę gwiazd
a w niebie wiatr nowe okna otwiera
i cały świat można pomieścić
w jednej dziecięcej ręce

a jednak gdy gasną światła
czekam boso na ciebie
w naszym zmyślonym ogrodzie
tam gdzie dawniej kwitły czereśnie

to był ten czas
kiedy rosła mi w dłoniach
brzmiała nutą trzmiela
łaskotała kłosem
w zapach ubranym

i zieleniła się frywolnie
od ramienia do ramienia
szczęśliwa
że się nam zdarzyła
raz jeden
wyjątkowa
na życiowych zakrętach

jeszcze ciągle ją tulę
rozdygotane serce
głaszczę …

Zasypiasz z książką w dłoniach
A ja modlę się o Twoje zdrowie
O Twój po zdrowie długi sen
Najprostszymi ze słów
Ojcze nasz...
Żadnych innych
Jeszcze do nich dołączam
Kolory orchidei
Ze stołu i parapetów
Proste a cudowne piękno
Które wiem że
Na pewno zostanie wysłuchane
Nie ma piękniejszej modlitwy
Nad kwiatów barwy
Cicho cicho teraz
Właśnie lecą ku Niebu
Cudownie przemieniają się
Na granicy jawy i snu
I teraz już
Jedne brzmią jak poezja
Drugie jak Mahler
A wszystkie współgrają
Prostotą szczerości