Dzisiaj mów do mnie... kochanie,
bo za chwilę zrzucę z ciebie ubranie.

Delikatnie poruszę biodrami
i zawładnę twoimi zmysłami.
Uniesiemy się w czasoprzestrzeni
w namiętnej ekstazie połączeni.

Podejdź... nie mówiąc nic więcej,
dotykaj mnie śmielej... więcej, prędzej.

Nie przejmuj się guzikami
ten etap już jest za nami.
Chodź, po utracone szczyty,
i ty, jak ja, bądź znów syty.

I nastała noc.
I słońce już nie świeci.
I kwiaty nie kwitną.
I rzeka nie płynie.
I nic nie żyje.
Ktoś się śmieje...
Ktoś...
Oto słyszę szyderczy śmiech.
Zabija mnie od wewnątrz.
Znów to samo!
Nie wytrzymam!
Nie ma już nic.
Głucha cisza.
Mrok.
Chłód.

- On oszalał!
- Nie. On umarł.

Bo tylko Ona mi została.
Gdy słyszę Jej głos wraca mi chęć co życia.
Jest jak latarnia oświetlająca moją mroczną drogę życia.
Jest jak łabędź opiekujący się brzydkim kaczątkiem.
Jest każdą gwiazdą na nocnym niebie.
Studnią na pustyni.
Szalupą ratunkową na środku oceanu.
Dobrym słowem.
Śmiechem.
Marzeniem.
Myślami.
Tęsknotą.
Pragnieniem.
Miłością.

To Twoje serce we mnie bije.
To Twoja krew płynie w żyłach mych.
Twoja wiara moją jest.
Swoją siłą napełniłaś mnie.
To Ty podałaś mi swą maleńką dłoń.
To Ty podniosłaś mnie z morza krwi.
Pocałunkiem wybudziłaś mnie ze snu.
Dałaś miecz bym walczyć mógł.