Zeszyt Piękne, carla1

Mijają lat pełne miodu
Dookoła oczu ślady kurze
Podziwiam od zachodu do wschodu
Twoje śpiące oczy duże

Zamknięte na moje wady
Gesty na nic niewskazujące
Ramiona, co wszystkiemu dadzą rady
Spojrzenie wszystko rozumiejące

Splątane charaktery i dłonie
Ego bez pychy czy dumy
Jesteś i za niczym już nie gonię
Dwoje znaczy więcej niż tłumy

Ceruję, łatam i zszywam
To, co bledsze pudruje
Jestem, a nie bywam
Naprawiam, nie kupuję

nakarm moje serce ufnością
zatrzymaj jego chęci zrywu
niech nie dręczy się i nie trapi
tym, na co nie ma wpływu

ujmij nieco wrażliwości
obdarz kogoś, kto jej poszukuje
niech mniej widzą oczy duszy mojej
niech inaczej serce moje czuje

w świecie makiawelizmu
w bezdusznej egzystencji człowieka
wrażliwość staje się słabością
gdy oko wzruszeniem ocieka

W przestrzeni oznaczonej
Kierunkiem i zwrotem
Podróżuj swobodnie
Lecz w stronę tylko tobie znajomej
Pamiętaj
Wieczny jest strach przed czasem
Pomyśl
Jak wiele jest smutków i radości
Wewnątrz próżni nieokiełznanej
Pośród popiołów i kości
Odnajdź
Zapach rosy porannej
Czystej radości

Ciebie wyrzucono.
Nic nie powiedziałeś.
Raziłeś w oczy, cierpiąc okrutnie.
Milcząc krzyczałeś.
Twój krzyk kluł zbyt boleśnie.
Poruszyłeś serce zziębnięte,
więc zamknięto Ci usta.
Niemo, lecz jak wymownie.
Nie dasz się zagłuszyć
i z kosza krzyczysz:
„Kocham bezinteresownie!"

MK Toruń, 02.02.2021

Zatrzymaj się.
Dopiero wtedy zobaczysz ciszę
I samotność.
W codziennym transie
Nawet nie słyszysz,
Jak łzy ci mokną.
Moją kotwicą
Była pusta tablica.
Ktoś starł mi życie gąbką,
Kiedy zdołałem równanie uprościć
I wszystko sprowadziłem do miłości.
Zły wynik. Nie zdałem.
Wtedy się zatrzymałem.

Quid Quidem

Może, gdyby w moim domu było ciepło,
Nie szukałbym drew, by w sercu napalić,
Może, gdybym znał niebo, nie piekło,
Mógłbym siebie od żalu ocalić.

Nie dawałbym serca byle gdzie i komu,
Przed samym sobą chyliłbym czoła,
Miałbym potęgę i jasność ogromu,
A nie zaś imię brudnego anioła.

Nie patrzyłbym w niebo bez wiary,
Nie byłbym kościołem, w którym nie ma Boga,
Bałbym się zbrodni, winy i kary,
Prostsza byłaby ta długa droga.

Zmęczeniem ocieniona twarz
Oczy przygasłe bo przedsenne
Umysł niewiele widzi rad
Ciało w pół tchu i bezimienne

Spod powiek dziwne płyną łzy
Niosą błękity i zielenie
Gdy w teraźniejszość zamkną sny
Z pewnością więcej nic nie zmienię

A odliczanie ciągle trwa
Klepsydra wciąż nieopisana
Spoglądam w lata własnych strat
Niezabliźniona ciągle rana

Po nocy dzień kolejny wstanie
Promienie z deszczu stworzą tęczę
Ktoś był, będzie rozczarowaniem
Lecz ja kimś takim zostać nie chcę

Pragnę dawać to co miałem
Z niezasłużonej życzliwości
Bogactwo które otrzymałem
Kopalnię wiedzy, świat miłości

I jeśli tylko to możliwe
Chcę być bankrutem, oddać teraz
To co mi jeszcze pozostało
To co w nas nigdy nie umiera

Spokojne dzisiaj oceany
Miłości trwałej niepodzielnej
Żonie w podzięce za wspaniałą
Rodzinę ,której chcę być wierny

Zbawiennym, a zarazem zgubnym jest z samotnością się oswoić.

Inspiracja- Łobuziara

Mamo,
Twoje ciało należy do Ciebie!
Powiększasz to, czego masz mało,
odsysasz nadmiar, by wyglądało,
doklejasz rzęsy, doczepiasz włosy,
żebra wyjęłaś dla talii osy.
Poprawiasz, maskujesz, zmieniasz kształty,
lecz ja już jestem, to nie żarty!
*************************************
W swoim łonie masz mnie, małego człowieka.
Ja wprawdzie nie wiem, co mnie tu czeka,
lecz jestem, żyje, chcę być kochany.
Mój los zależy od Ciebie - Mamy.
Jeśli nie będę piękny i zdrowy,
jeśli pomylą się chromosomy,
czy będziesz umiała się z tym pogodzić?
Czy dasz mi szansę się narodzić?
Czy potraktujesz mnie jak bubla
i dasz wyrzucić me ciałko do kubła?
Więc ja Cię proszę - istota mała,
żebyś mnie Matko urodzić chciała.
Może przeżyję chwilkę lub dwie,
a Ty Mateńko, przytulisz mnie?
Chcę poczuć Twój dotyk, weź mnie na ręce,
a potem ofiaruj Najświętszej Panience.
To wszystko niestety nie będzie możliwe,
jeśli na świat ten nie przyjdę na chwilę.
Gdy jednak żyć przyjdzie mi dłużej,
a Ty Mateńko będziesz mi służyć,
wiem, że nie wyjdziesz na koncert, do kina,
ale to przecież nie moja wina.
Nie odrzucaj, proszę, życia świętości.
Chcę Cię Mamusiu spotkać w przyszłości!