Zeszyt Perły , Infinite Gentleman Night

Jest jeszcze
we mnie takie miejsce

gdzie wszystko
to co nazwane

dotknięciem twoich słów
budzi we mnie wiosnę

i rozkwitam na oczach
w kolorach tęczy

czas rzeźbi mnie
na nowo

lepsza strona mnie
jest teraz twoją połową

moje odbicie
niosą twoje oczy

twe dłonie
są teraz moimi

i wznosisz światło
do mego życia

W amarantowej oprawie
słońce zachodziło
za chmury

dzień tlił się jeszcze
pod kopułą nieba
siedziała w ogrodzie

wiatr lekko muskał
zimne ramiona
zarzuciła ponczo

usłyszała szelest
drżących liści
co ulotnie tańczyły walca

szeptały drzewa
o tej dziewczynie
co potrafi słuchać

i miłości co w niej drzemie
a nocą wychodzi
by zatęsknić

pod gwiazdami
łatwiej myśli ubrać w słowa

"Tam, gdzie nie ma dzieci, brakuje nieba"
Algernon Charles Swinburne

Cóż mogłabym Ci
dziś podarować

gdybym mogła
dałabym Tobie cały świat
na wyciągnięcie dłoni

uchyliła nieba
byś ujrzała horyzont

dałabym Ci gwiazdy
nadmorskie pejzaże

górskie szczyty
najpiękniejsze miejsca

melodie kryształowe
diamenty szczęścia

wiesz
mam tak niewiele

serce
co kocha Ciebie

Przywyknę kiedyś
do tej tęsknoty
co mnie rani

do tych pustych kart
których już nikt nie odwróci
do tej samotności
bezradności,pajęczej sieci

wiesz
tam już nie będzie wierszy
cisza zagra im ostatni nokturn
i słowo żegnaj zostawi na ustach

to nic
kiedyś przywyknę do tej pustki wokół

"Jeśli istnieje niebo,odnajdziemy się ,bo bez ciebie nie ma nieba"

Pejzaż nieba
w amarantowej oprawie chmur
zawisł pomiędzy
jednym a drugim uderzeniem serca

pędzel lekkim muśnięciem
strąca krople pomarańczowej
farby na mokre, białe płótno

ożywia poszarzałe palce
krąży we krwi odcieniem wina
dotyk jest jak aksamit
lżejszy od piór anioła

drewniana rama w łuk
zagięła swoje kształty
tło nabrało wyrazu
pojaśniało płonne lico

Od dotyku
wszystko się zaczyna

muśnięcie niby
przypadkiem trafione

zatrzymany wzrok
na zarysie ust

migotanie przedsionków
dreszcz opływający ciało

szelest motyli
poruszający serce

miękki ruch opuszkami
palców,drżenie rąk

przyspieszony oddech
pragnienie duszy

nienasycony apetyt
na miłość

rozkwita pod żebrami
oaza niezmąconej ciszy

"Lustro otwiera się tylko dla kogoś,kto sam siebie nie widzi"
__ Cornelia Funke

Na linii załamania
pękła kolejna rysa

zamazany obraz
przekłamuje prawdę

jesteś gdzieś pomiędzy
usta milczą zaklęte

spojrzenie ucieka jak najdalej
bo oczy kłamać nie potrafią

myśli chcą tyle powiedzieć
lecz duma nie pozwala

jedynie dusza
pozwala sobie na zapomnienie

Pisz
gdy słowa odrywasz od myśli

pergamin zniesie
każde twoje zawahanie
a twoje uniesienie
pióra będzie jak szelest

niedokończonych wyrazów
wersów zaklętych
w wierszu popełnionym

metafora nigdy nie śpi
przechadza się z księżycem
jest jak twój cień
kroczy twoim zamyśleniem

"Jeśli coś kochasz, puść to wolno. Kiedy do Ciebie wróci, jest Twoje. Jeśli nie, nigdy Twoje nie było"_Antoine de Saint-Exupéry

W tych przygaszonych
oczach nadal jestem

i choć wiem
nie zostaniesz
to jednak czuję
to serce nadal bije

znasz mnie
jak nikt inny

"Za każdym wspomnieniem
kryje się czyjaś twarz"

Kim jest teraz
gdy czas odcisnął piętno
na jej starej duszy

mijającym znakiem
niepozornym punktem
który już nie znajduje
miejsca pod sercem

czy wspomni ktoś
dziewczynę sprzed lat
której hebanowe włosy
rozwiewał letni wiatr

czy zniknie zapomniana
przez świat w swoim
bujanym fotelu

Wracasz do mnie
każdym zamyśleniem

nocą kiedy zapalasz
we mnie wszystkie światła
szepty ulotnie krążą w nas
dwa nienasycone spojrzenia

napawają się dotykiem
alabastrowa skóra ulotnie
wymyka się spod palców
zsuwa powoli, delikatnie