Zeszyt Perełki, carpe_noctem

piszę siebie
od stóp do głów

nic ciekawego

wydłubię oczy
uduszę motyle

jakaś sensacja
musi być

w tle

kiedyś będę ci
wspomnieniem

że bez dotyku
rozpada się
każdy błękit

i niebo

Najtrudniej umiera się
w pół drogi do jutra

kiedy światłem roztańczonym
budzi się miasto
i
powoli do życia wracają
opustoszałe ulice

w końcu zza okna
szept stłumiony dociera
- już świta

a w tobie noc się rodzi

najdłuższa w tym roku

-zostań-

jesień umiera najpiękniej
w objęciach
naszych spojrzeń

A może jutra nie ma
może ostatni raz
moje oczy szukają twoich
w bezkresie nocy
i rodzi się
cisza na progu dłoni
może ostatni raz
od palców
po zagłębienia bioder
ciągnie się horyzont

może ostatni...