narysowałem na szybie miłość
I chciwie patrzyłem
jak marzła z bezdomnym kotem

wiosną śmiała się do słońca
latem opalała piegi

a potem...
potem na chwilę odwróciłem głowę
wtedy
zmyła się z deszczem

Miłości nie ma we wrzasku,
Nie znajdziesz jej również
W malinowym dnia brzasku,
Ani gdy plażą szumi południe.
Nie ma jej w różach i wierszach.
Nawet w pierścionku jej nie ma.
Miłość to haust powietrza.
Łza, kiedy śpiewasz,
To też cisza, gdy sprężyny skrzypią,
Ciepło dłoni w spacerze,
Myśl za myślą, co staje się modlitwą.
Jeden dom w wierze.
Miłość jest piaskiem lodowej pustyni
I wodą w piasków oceanie,
Ustami jest Twoimi
I Twoimi miłość jest ustami.

otwierasz mnie w słowach
w kolorze fiołków
bieli przebiśniegów

kołyszesz rytmem barw
codzienności

- co może być piękniejsze
od jesieni życia
posypanej ulotnym pyłkiem wiosny

Wynajęty kawałek ziemi
na czas nieokreślony

od łóżeczka po łoże od mocy po słabość

miliony retorycznych pytań
utopionych
w słowach mokrych od śniegu

i stoję
i patrzę
na niezręczne mijanie się ludzi
zakładam opatrunek myślom
na przytrzaśnięte palce

i coś wydziera się z piersi
pustka szczęście pustka rozpacz

nie wierzę i wierzę
że w niebie nie trzaskają drzwiami

ze złości swawolnych
z ospałością i pośród strudzenia dłoni
wysupłać mi można warkocze
te same co rankiem tworzę
niespiesznie na długie doby

na fa­li pulsującego
od gorąca powietrza
uno­si się
czułe
westchnienie

i dotyk
czuły...
miękki
i wieczny

szy­bują myśli
do Ciebie
za­wijam je
w ek­stazę piękna

i daję Bogu
jak cukierek
w papierku

nich zro­bi z tym co
co zechce

bo i tak zrobi... 

Byłam tam
na łuku doznań
gdzie sen zbyt krótki,
ciągle bzdurzy i marudzi.
Byłam tam gdzie szmeru
strzały nie usłyszysz,
nie zobaczysz…
chyba, że już swoje ciało,
gdy leży i czeka na czas
ko [chania] ...[nania]
Byłam tam
Zabiorę Cię następnym
razem,
pomiędzy noc a blady świt,
gdy kona…
pomiędzy sen a jawę.

Pomiędzy Ciebie i mnie
i niech się Bóg przekona
Czy lepiej żyć
tu i teraz…
czy umrzeć…

w Twoich ramionach.

Z mojego oka powoli spływa ostatnia zimna łza,
gdybyś w nią spojrzała, mogłabyś w niej dostrzec,
smutki malowane spojrzeniem samotnej duszy
i ból brakujących już dotyków naszych serc.

....a teraz.
Obok siebie spokojnie leżymy przez innych zapomniani,
gdzie głęboko w jałowej ziemi jesteśmy pochowani,
nad nami tylko bez oczu ruiny pomników aniołów wyblakłych,
z dala od raju, w miejscu kochanków wyklętych i upadłych.

Grzeszną miłością na wieki zostaliśmy skalani
skradaliśmy Bogu dla siebie tamtej bliskości czas,
zostały w mokrej od łez ziemi tylko dwa nagie szkielety,
nigdy nie będzie NAS tak jak byśmy tego chcieli, śmierć rozłączyła nas.

~ I ภ ғ ĭ ภ ĭ т ε ~
21.02.2021