Zeszyt Pani na M., dirty_girl

Czasem lubię swój ból, towarzyszący mi każdego dnia od chwili, kiedy odszedłeś. Bo właśnie ten ból sprawia, że czuje a to znaczy, że wciąż żyje...

Miłość jest namiętnością. Wytrąca z równowagi. Gubi rytm. Zaburza spokój. Zmienia wszystko. Przewraca świat do góry nogami. Wywraca wszystko na lewą stronę, zachód zmienia w południe, a północ we wschód, to, co złe, w dobre, każe otwierać serce bez warunków. W takim obłąkaniu cierpienie i lęk są niezauważalne. Paradoksalnie, bez nich miłość nie ma sensu.

Czasem tęsknię, ale po cichu, powoli, pozwalając, aby słowa bolesnej samotności niczym łzy spadały w ciszę wypełniając noc przejmującym smutkiem.

Nie widziałam cię już od miesiąca.
I nic. Jestem może bledsza,
Trochę śpiąca, trochę bardziej milcząca,
Lecz widać można żyć bez powietrza.

Ale pamiętaj o jednym: ze wszystkich rzeczy wiecznych miłość trwa najkrócej. Więc ty się nie nastawiaj na wieczność. Ty, Serce, nie jesteś czasoprzestrzeń.

Ma serce. Czuję jak bije pod moimi palcami, gdy dotykam jego nagiego torsu. Tylko, że to wciąż za mało. Wciąż za mało, by mnie kochać.

Będziesz? Ty nigdy nie byłeś, zawsze tylko bywałeś. Błąkałeś się gdzieś pomiędzy powrotami i odejściami. Jak gdybyś nie mógł się zdecydować, czy zostać, czy odejść… A teraz mówisz, że będziesz, wiesz jak to surrealistycznie brzmi?