Zeszyt opowiadania, HeLkon

Nie wiem kim jesteś. Nie znam Cię i nawet powiem szorstko nie chciałabym Cię poznać. Ubliżasz, poniżasz, oceniasz. Udajesz konserwatywną, pełną zasad. Wiem, jesteś anonimowa. Błyskasz w sieci i myślisz, że jesteś kimś. Pozorujesz, a tak naprawdę jesteś zwykłą, pospolitą nieszczęśnicą, która nie dostrzega nic. Nie znasz swojej wartości, nie potrafisz wyeksponować swoich dobrych cech, bo nawet sama ich nie dostrzegasz.
Zazdrościsz mi tego, że jestem szczęśliwa. Wiem lepiej być pięknym, mądrym i kochanym, ale wiedz droga impertynentko, że moje szczęście jest moim szczęściem, a Ty jak chcesz być szczęśliwa to porzuć swoje prostactwo, prymitywizm i zrozum, że dla każdego szczęście oznacza coś innego, sieć jest anonimowa, a wyobraźnia nie ma granic. O jednym jednak zawsze trzeba pamiętać, że ten kto klika jest człowiekiem. A nawet jeśli tylko czyta też jest człowiekiem. Warz swoje słowa, bo krzywdzisz.
Jeśli chcesz być szczęśliwa, to nigdy się to nie zdarzy wśród nieszczęśliwych, a jeśli komuś szczęście ukradniesz lub zniszczysz - to też nie będziesz szczęśliwa.

PS.
Nie oczekuję odpowiedzi.
Wierna Czytelniczka

Byłam mężczyzną mieszkającym w nadmorskiej wiosce.
Widziałam tonących ludzi, którzy łamali sobie paznokcie chcąc wspiąć się na skalną półkę. Widziałam ich. Słyszałam krzyki. Moje ciało było smagane lodowatym wiatrem. Byłam ponad nimi.
Chciałam pomóc tonącemu dziecku o brązowych oczach... niestety jakaś siła trzymała mnie w żelaznym uścisku.
Wszędzie krew, krzyk i ból... A potem woda. Słona woda we mnie. Stromy brzeg. Skały. Płacz.

Aż wreszcie pustka.

Najlepsze w tym wszystkim jest to, że nawet nie wiesz jak bardzo mnie ranisz. Wszystkie twoje słowa były jak kolce róży, wbiły się w moje serce i nie ma ich kto wyjąć. Byłam głupia. Łudziłam się w przekonaniu, że jestem dla ciebie ważna. Jak widać nie byłam. W przeciwnym razie ta przyjaźń trwałaby dalej. Za każdym razem jak do mnie pisałeś, za każdym "nie przeszkadzasz, jesteś dla mnie ważna" czułam się potrzebna. Były chwilę, że myślałam że to będzie coś więcej. Myliłam sie jednak. Potrafiłeś bardzo szybko o mnie zapomnieć. Szybko znalazłeś inną. Ty zapomniałeś, ale ja pamiętam... wszystko. Powód kłótni, jak się poznaliśmy, wszystkie śmieszne rozmowy, pamiętam jak mnie przytuliłeś, jak rozmawialiśmy u was na schodach i wiele innych [...]

Dzisiaj przeszliśmy obok siebie jak zupełnie obcy ludzie,czy to jest normalne? Wiesz jak Cię zobaczyłam tam w dali,nie wiedziałam co mam robić,czy się przywitać czy może po prostu się odwrócić i oczywiście wybrałam tą drugą opcję,bo łatwiejsza w wykonaniu...Ale potem żałowałam,że się tak głupio zachowałam,ale już było za późno...

Kochany..
Dzisiaj tak pięknie święcą gwiazdy, chodźmy razem i zatańczmy pod nimi walca. Ubiorę balową suknie i będzie ona wirować. Gwiazdy i księżyc będą oświetlać nasze twarze. Śmiejąc się do siebie zatańczymy w rytm muzyki, którą grać będą nam świerszcze.
Każdy nasz ruch będzie spójny i doskonały tak jakbyśmy tańczyli go cały czas.
I będzie pięknie. Jak w bajce o kopciuszku.
Tylko, że ja nie chcę Ci uciekać, nie chcę gubić pantofelka.
Chcę banalne, szczęśliwe zakończenie.

Wyobrażenie.
Wizja, którą układasz sobie w głowie. Plan, który masz w sobie. Wyobrażenie świata jakim go pragniesz. Ludzie sukcesu powtarzają, że jest to niezbędnym jej punktem. Wszystko co powstaje, tworzy się, co widzimy najpierw w samym zalążku, ziarenku, projekcie jest właśnie w czyjejś głowie. Rodzi się niespodziewanie jak każda ulotna myśl. To właśnie w tym miejscu się wszystko zaczyna mimo, że nie patrzymy na to w ten sposób oglądając np. lodówkę w hipermarkecie pełnym różnorodnych sklepów i sprzętów znajdujących się w centrum nowoczesnego miasta pełnego zapracowanych ludzi.

Właśnie myśląc o tym wszystkim nie myślimy o myśli. Jesteśmy zabiegani, bez czasu, sił, wiary. To sam fundament tego co nas otacza choć to przecież nic takiego. W końcu jak można swoje życie [...]

Postanowiłem napisać do Ciebie list, była to chwila natchnienia, której bez zamyślenia się poddałem. Mało, że go pisze, to mam zamiar wysłać, mało, że go wyślę to jeszcze będę czekał na odpowiedź.

Ostatnie dni cierpieniem, Wertera godnym, mi mijają. Cierpieniem najgorszym, bo z tęsknoty zrodzonym. Przemierzam korytarz dwukierunkowo, robiąc kilkadziesiąt kilometrów dziennie, rwąc sobie włosy z głowy. Szukam zajęcia, które od rzeczywistości oderwie mnie na chwilę, ale niczego nie mogę wymyśleć. Zdominowałaś moją duszę całą sobą, wypełniłaś ją po brzegi , przelałaś czarę szczęścia, które wylewa się teraz w nicość goryczy. Pokazałaś jak piękne potrafią być myśli poza wyobrażeniem nieba kroczące. Ile brutalności kryje się w płytkim oddechu. Tęsknie! Całym sobą. Całym w pełni – duszą i ciałem. Za Twoją [...]

Gdybyś był jedną z tych gitar, która zbiera wieloletni kurz na strychu pełnym często pięknych przedmiotów z przeszłych czasów. Ubrana w znoszony sweter skradłabym się którejś nocy by odświeżyć każdą z osobna strunę nadając dzięki dotykowi odpowiednie brzmienie wspomnieniu, gdzie potrafiłam rozmawiać o bliskości nie kryjąc tęsknoty do chwil spędzonych przy Tobie podczas jesiennych wypraw nad ocean tajemnic. Zbyt późno zorientowałam się, że godzina 6 rano czy północ to bez znaczenie, aby usłyszeć czuły głos zza ściany, który szeptał najpiękniejszą melodię ukrytą w ciele twardego negocjatora. Trudno odłożyć na półkę coś co kiedyś trzymałam kurczowo w ramionach jak skarb, lecz nie tak pragnę iść przez życie ciągle wracając po schodach nadziei do ludzi, chwil, miejsca, które i tak nigdy nie będą przy mnie...

30.01.2015

Miłość jest jak piórko na wietrze, niekiedy znajdzie swój wyśniony dom na ludzkiej dłoni, lecz aby przenieść je przez życie, potrzebna jest druga dłoń, by je delikatnie przykryła, nie czyniąc jednocześnie z uścisku więzienia ...
Kochać, to przede wszystkim stworzyć taki dom w którym często zapalane są świece, mimo, że jest prąd, kochać to mieć czas na rozmowę, która jest pokarmem duszy, mieć czas na muzyką ciał, na odkrywanie w sobie nowych nut, które niczym Mazurki Fryderyka uniosą nas ponad całe zło tego świata ...
Zawsze jest jakiś początek i jakiś koniec ... nie bądźmy więc smutni, gdy dotyka nas przemijanie ... nie gaśmy nigdy świec tylko dlatego, że coraz częściej potrzebujemy wypić wspólnie zwyczajną herbatę z cytryną, zamiast jak [...]

Witaj moja znana mi nieznajoma. Napisz proszę, co tam u Ciebie słychać?

W chowanego , lub „ Stary niedźwiedź mocno śpi”, odpowiadałaś.

Tak samo dużo smutku jak i radości dać można innej osobie, dokładnie takim samym zachowaniem jak zawsze.

Człowiek sobie żyje i przeżywa dzień którego nie chce przeżywać w takiej formie jaką właśnie wykonuje, nie wiedząc jaką los mu niespodziankę szykuję, czasami jest to nagroda pocieszenia odrobina, a czasami kara, wodospad przygnębienia.

Moja znana mi nieznajomo, właśnie Ty wiesz to na pewno najlepiej, dlatego nie wiem czemu Ci to w liści piszę?

Przyjaźnie jak kij czasami się kończą w dwojaki sposób.

Czy żałować, czy też nie? Na to odpowiedzi nie ma, oj nie.

Lecz radość po kieszeniach chować i [...]

Nigdy nie przychodzę bez zaproszenia. Zawsze czekam na ten gest, który w niemym przyzwoleniu nadłamuje lekko czyjeś zasady. Zapukam cichutko, nie płosząc snu. Każdy przecież musi się w końcu wyspać. Można oszukać umysł, ale na pewno nie ciało. Prędzej czy później tupnie nogą i zażąda zwrotu należnego mu czasu.

Przychodzę zatem po cichu. Na palcach podchodzę do okna, uchylam je lekko. Niech chłodny poranek podzieli się z nami świeżością. Powietrze porusza nieśmiało firanką, jakby próbowało i ono prosić o pozwolenie na wejście. Na wejście tu, gdzie nikomu nie wolno, gdzie nawet słońce nie sięga promieniem. Może trochę się rządzę, ale przecież zostałam wpuszczona, więc chyba mogę? Rozchylam zasłony. Każdego ranka sprawdzam, czy i słońce się obudziło. A co tam, wpuszczam [...]

Pamięta jaki był kiedyś. Młody, przystojny, ubrany w czarujący uśmiech i oczy. Te mądre, zielone oczy w których zawsze była ta iskra. Był pełen życia, chęci i zapału. Było jednak jeszcze COŚ. Coś co odróżniało Go od reszty. Coś co ona traktowała jak magię i właśnie to sprawiało, że była do Niego tak przywiązana. Przypomniała sobie o tym kiedy w jej życiu pojawiło się tyle przeszkód. Kiedy przerastało ją to co obecnie dzieje się w jej życiu i sercu. Wiedziała, że tylko powrót do Niego zdoła ją uspokoić. To COŚ, które było w Nim tak ważne to spokój. Był milczący. Zadumany w swoim indywidualnym świecie, do którego wpuszczał tylko ją.

Pamięta jak całe dnie przesiadywali na schodach przed domem a [...]