Zeszyt Opowiadania, 2010

-Co my z nim teraz zrobimy? -spytała patrząc na śpiącą u jej stóp biszkoptową kulkę nieświadomą tego, że właśnie w tej chwili są podejmowane decyzje mające wpływ na jej dalsze życie.
-Nie wiem.
-Twoja mama go nie chce. Moja nie da rady przygarnąć trzeciego psa. Ciocia się zastanawia. -wymieniała ze smutkiem w głosie. To dziwne, ale pokochała tego zwierzaka już w chwili, gdy niemal wpadł im pod samochód. Wyglądem przypominał labradora, ale weterynarz rozwiała ich wątpliwości mówiąc, że raczej jest kundelkiem, ale czas pokaże.
-Zostawmy go sobie.
-Co? -zaskoczona się wyprostowała. -I jak to sobie wyobrażasz? Studiujemy oboje dziennie. Ja ciągnę dwa kierunki. Szukamy pracy. Mieszkamy osobno! - wymieniała energicznie chociaż w środku była wdzięczna, że to zaproponował. -To szczeniak. [...]

Dlaczego, gdy jest coraz lepiej w snach moich się pojawiasz. Burzysz mój mały świat. Dzielisz go na małe kawałeczki, które dopiero, co udało mi się poukładać.
Dlaczego następnego dnia muszę wpaść na Ciebie, chociaż wcześniej możemy się nie widzieć miesiącami, latami...
Dlaczego tak jest?
Dlaczego jesteś moim niebem? Dlaczego zawsze Cię wypatruję? Dla czego na Twój widok serce bije mi jak oszalałe? Dlaczego?
Dlaczego jesteś jedyną osobą przy której się uśmiecham. Uśmiecham oczami, ustami, całą sobą. Tylko wtedy jestem naprawdę szczęśliwa..

Kolejny dzień w szkole. Siedziałam właśnie na stołówce z moją paczką. Mieliśmy stałe miejsce przy stoliku pod oknem. Nagle podszedł do nas jakiś chłopak. Nie widziałam go wcześniej w szkole. Wysoki, jasne włosy i twarz... Jakby ciemna, dosyć tajemnicza.
-Mogę z wami usiąść?- spytał i spojrzał na wolne miejsce obok mnie.
Michał i Adam popatrzyli na niego dość wrogo. Ale ja z Aśką i Kingą stwierdziłyśmy, że czemu nie.
-Siadaj.- ściągnęłam z krzesła swoją torbę.
-Kamil jestem. Jesteście z III a, prawda? Będę z wami chodził do klasy.
W sumie to nic dziwnego, był dopiero koniec września. Wiele nowych osób dochodziło do klas, póki jeszcze rok szkolny na dobre się nie zaczął.
-Fajnieee.- Aśka była zachwycona tą perspektywą.
-To jest [...]

Po dwóch tygodniach moja planowana sympatyczność w stosunku do Kamila, przerodziła się w cichą przyjaźń. Rozmawiało mi się z nim lepiej niż z Aśką, najlepszą przyjaciółką. Czasem nawet dobrze nam się ze sobą milczało. Na lekcjach wymienialiśmy spojrzenia pełne dezaprobaty dla pustych dziewczyn, którym twierdzenie Talesa przeszkadzało w czytaniu pod stołem- tak samo pustych jak one- gazet. Czasem Kamil patrzył na mnie z uznaniem, gdy na WOS-ie błyskotliwie udzielałam odpowiedzi na wszystkie pytania. Chodziło mi raczej o zaimponowanie Adamowi, ale podziw Kamila też miło mnie łechtał. Po 14 dniach widziałam w Kamilu przyjaciela. Bardzo szybko się to potoczyło.

Przy tym nie malało moje uczucie do Adama… Platoniczna miłość, którą w sobie pielęgnowałam, i której nie chciałam stracić. Na lekcjach WOS-u [...]

1. Mimo tego, że Malwa miała dopiero szesnaście lat już była w ciąży. Ktoś mógłby powiedzieć, iż jest to za wczesny wiek na tego typu sprawy. Mama Malwiny uważa zupełnie inaczej. Codziennie utwierdza swoją córkę w przekonaniu, że to dobra decyzja. Że aborcja to zła rzecz sprzeczna z zasadami. Wszelakimi. Według Malwy to bujda. Jedna, wielka głupota. Czyż nie?

Malwa ma szesnaście lat i wpadła. I to bynajmniej nie w dziurę na drogach albo w kompot. Wpadła w coś o wiele poważniejszego. Bo Malwa będzie miała dziecko. Będzie matką. I czy to dobrą, czy to złą, to matką. Już za sześć miesięcy będzie leżała na porodówce i zmagała się ze skurczami. I kto będzie ją trzymał za rękę? Kto odgarnie [...]

Żyła sobie piękna młoda królewna.
Pewnego dnia wybrała się do ogrodu po róże.
Niestety na swej drodze spotkała czarownice.
Czarownica powiedziała jej:
- Rzucę na Ciebie czar który będzie cię chronić przed ludźmi nieszczerymi, tylko udającymi że cię kochają.
Jeśli ktoś powie Ci szczere ''kocham Cię'' , to twoje życie nagle i bardzo się zmieni...
Pomachała rękoma wypowiedziała zaklęcie i szybko zniknęła.
Królewna zaniemówiła, nie wiedziała co zrobić, chciała zawołać służbę, ale zaczęła sobie wmawiać iż po prostu jest zbyt zmęczona i że jej się wydawało, nie chciała wierzyć w to co się stało a zwłaszcza że kiedy była młoda rodzice czytali jej bajki opowiadające o właśnie takich historiach, a kiedy mama ostrzegała ją przed zła wiedźmą , to ona [...]

Nigdy nie zapomnę tego dnia.
Panował potworny upał, byliśmy na dworze i siedzieliśmy w cieniu drzew mając nadzieję, że przyniosą ukojenie.
Odciągnęłam cię od reszty paczki mówiąc, że chciałabym porozmawiać.
-O, co chodzi? Znów coś zrobiłem? -pytasz nie odrywając wzroku od ekranu komórki.
Zaśmiałam się w duchu; czyżbym aż tak się ciebie czepiała? Wzięłam głęboki wdech by się uspokoić. Byłam z siebie dumna, bo chociaż nogi miałam jak z waty głos mi nie zadrżał.
-Po prostu pomyślałam…że skoro już się nie spotkamy…powinnam ci powiedzieć o tym, że…że przez długi czas byłam w tobie beznadziejnie zakochana.
Zamarłeś. W pół kroku z opuszczoną głową zamarłeś wlepiając zszokowane spojrzenie w rękę, w której trzymałeś telefon.
W duchu odliczyłam równo cztery sekundy czekając na twoją reakcję. A ty nie ruszyłeś się ani o milimetr.
Odwracam się i odchodzę bez słowa. Wreszcie daję upust emocjom śmiejąc się cicho i histerycznie przy mojej przyjaciółce.
Ty tam stoisz jeszcze jakiś czas, po czym wracasz do domu tak jak reszta paczki. Z kumplami czy bez nich nie wiem.
Od tamtego dnia nie zobaczyłam cię ani razu. Nie odezwałeś się, a ja jestem zbyt dumna by do ciebie napisać. Chciałabym z tobą porozmawiać. Powiedzieć jak ja to widzę i wiedzieć jak ty to widzisz. I tak…użyłam czasu przeszłego…ale widzisz…kłamałam.

Joasia miała 16 lat.Była mądra,młoda,czarują,zgrabna.Miała maleńka liznę tuż przy końcu brody.Był to ślad po wypadku.którym zginął jej młodszy brat.Kilka miesięcy po tym zdarzeniu jej tato wyjechał do pracy we Francji.Rodzinę odwiedzał raz na miesiąc lub nawet rzadziej.Czuła,ze bardzo się od niego oddala.Czuła,ze traci ojca,dla którego była najważniejsza.Zwierzała się starszemu bratu,u którego była oczkiem w głowie.Matka miała do niej stosunek raczej obojętny.To właśnie Joasie obwiniała o śmierć brata.Dziewczyna zaczynała sobie już z tym radzić.Na słowa matki nie zwracała uwagi.Ale całe te sytuacje pozwoliły jej bardzo dorosnąć.Jak na 16-latkę była bardzo dojrzała.Nie w głowie jej były imprezy,chłopaki,hulanki,seks.Skupiała się na nauce.W szkole była lubiana,dobrze się uczyła.Co roku zdawała z paskiem i średnią 5.2.Nie była kujonem.Była normalna i zabawna.Zaczynała właśnie naukę w liceum sportowym [...]

-Gratulacje - powiedziałam nieśmiało wychodząc za Raphaelem z klasy.
-Słucham? - chyba nie zrozumiał o co mi chodzi.
-Gratulacje za to jak potraktowałeś Lenę. Nikt w całej klasie, ba, w całej szkole nie odważył się powiedzieć czegoś takiego naszej "królowej kiczu". - powiedziałam pełna podziwu.
-Powiedziałem prawdę. Nie lubię takich dziewczyn. Na twarzy mają tyle makijażu, że jak walniesz w tył łowy to odleci. A tak w ogóle to jak się nazywasz?
-Kath Feather
-Cześć K. - powiedział do mnie.
Czy on powiedział do mnie "K."?!
-Yhym...
-Masz coś przeciwko nazywaniu cię "K."?
-Nie, po prostu nikt nie mówi tak do mnie ". - odpowiedziałam szczerze.
-No to jestem pierwszy. - uśmiechnął się. Boże co to był za uśmiech! Gdybym [...]

Nie będę się silił na oficjalne formy.
Nie będę się silił na słowa dziękczynienia.
Piszę do Ciebie w tylko jednej sprawie. Sprawie, którą odwlekałem zbyt długo.
Zawsze marzyłem o tym, żeby móc Ci powiedzieć, jak bardzo Cię nienawidzę, za to, co zrobiłeś z moim życiem. Za to, że mi je w ogóle ofiarowałeś.
Całe życie nienawidziłem siebie. Tylko dlatego, że nigdy nie potrafiłeś dostrzec we mnie Twojego syna. Nigdy nie byłem dla Ciebie czymś więcej, niż kolejną gębą do wykarmienia, czy meblem w pokoju.
Nigdy nie byłeś ze mnie dumny, nawet jeżeli osiągałem szczyty. Zawsze było Ci mało.
Nigdy nie byłeś dla mnie wsparciem.
Całe życie się Ciebie bałem.
Kiedy w końcu zorientowałem się, że to wszystko to nie Twoja [...]

„Zupa. Znowu ta cholerna zupa. Tak bardzo mam ochotę na schabowego a znowu tylko chuda zupa. Nic innego nie pozostaje, gdy brak funduszy.” - Tylko ta jedna myśl kołatała mi się w głowie, gdy walczyłem ze sobą, by w końcu podnieść się z wyrka. To była Sobota, jak każda inna. W końcu wstałem, podrapałem się po tyłku, naciągnąłem domowy obdarty dres i poczłapałem do kibelka, by choć trochę doprowadzić się do porządku. W takie dni nie chce się kompletnie nic. Wkurza każdy dźwięk dobiegający z klatki schodowej. Człowiek najchętniej zakopałby się pod kołdrą i obudził za tydzień. Trzeba jednak zaniechać ten błogi plan, gdy komuś obiecało się pomóc w przygotowaniach z matmy do matury, a ktoś inny liczy na szczerą [...]

Cały ludzki świat
to wielokrotność
jednego człowieka
w różnych wariantach
(...)
J. Burgieł

- Czym dla pani jest miłość?
- Dla mnie... Wie pani, to nie jest takie proste pytanie. Mnie, starej babie, lepiej jest nie pamiętać jak to jest, gdy skrzyżują się pożądliwe spojrzenia... Nie pamiętać ciepłej dłoni przeciekającej przez palce... Nie pamiętać uspokajającej mocy przytulania... Nie pamiętać żądzy, jaką wzbudzają namiętne pocałunki, przeplatające się języki... Nie pamiętać tych silnych uderzeń serca o płuca na widok Tej twarzy... Nie pamiętać miłości.
- To bardzo smutne co pani opowiada. Przecież czas na miłość jest zawsze, nawet w pani wieku.
- Moja kochana, co ty możesz o tym wiedzieć? To nie tak, że chcę panią obrazić... Po prostu pani [...]