Zeszyt opowiadania, poranna

Wypowiedziane na głos brzmi nagle tak dziwnie, rzeczywiście... Daje chwilę na wydech, uspokojenie wzroku, opanowanie trzęsących się dłoni - nim dotrze do nas, że nie wytrzymaliśmy już dłużej oszukujących samych siebie i ostatkiem sił wydusiliśmy z siebie słowa przepełnione emocjami. Źrenice nagle stają się pionowe, gdy tych kilka sylab zawisa w powietrzu, pustka, która dała nam ową chwilę na wytchnienie, momentalnie się zapełnia. Okazuje się, że samego siebie nie da się jednak okłamywać, że emocji nie da się wymienić, zmienić, nadać im innych nazw i oczekiwać, że będą czymś innym. Tęsknota zawsze pozostanie tęsknotą, pragnienie pragnieniem, a ból nie zmieni się miejscem ze szczęściem. Kłamstwo powtarzane choćby w duchu tysiąc razy nie stanie się prawdą. Nie wmówimy sobie radości, braku [...]

Odzwyczajanie się od drugiego człowieka przypomina chorobę. Pierwsze dni przypominają początkowe osłabienie organizmu. Pojawiają się pojedyncze myśli, rzadkie kichnięcia i chwile przebłysku, w których mamy świadomość, że ta druga osoba nie jest już dla nas. W tym okresie wydaje nam się, że czeka nas zaledwie delikatne przeziębienie, że wciąż będziemy w stanie normalnie funkcjonować, że jedyną oznaką naszego złego samopoczucia, które zaledwie delikatnie nam dokucza, będzie zaczerwieniony nos i lekko szkliste oczy - wszystko wina kataru.
Nie leczy my się, nie mówimy nikomu o tych ledwo odczuwalnych ukłuciach bólu w sercu. Nie chwalimy się początkami swojej choroby, a jednocześnie nie zauważamy dnia, gdy ze zwykłego przeziębienia, przeradza się ona w grypę. Niegdysiejsze rzadkie myśli przepełnione tęsknotą zajmują nam nagle całą [...]

- Czy ty także czasem myślisz o tych sekundach, które nigdy nie powrócą, straconych minutach, godzinach i dniach, o dacie, która nigdy więcej się nie powtórzy, że nic nigdy nie dzieje się dwa razy, a przynajmniej nie tak samo? - spytałam mojego przyjaciela.
- To się nazywa czas... - odpowiedział.
- Czy ty także czasem myślisz, że los wyznacza nam co nam się zdarzy i nie ma na to kompletnie żadnej rady, po prostu musimy się z tym pogodzić?
- To się nazywa życie... - odpowiedział.
- Czy czasem ci się wydaje, że moglibyśmy urodzić się kimś innym i nigdy się nie poznać?
- A to, że się spotkaliśmy to jest szczęście... - uśmiechnął się.

Siedziała na parapecie w ciemna noc i próbowała wyłapać spadające gwiazdy. Tego dnia miała dużo życzeń, ale chciałaby żeby spadła chociaż jedna. W uszach słuchawki, z których muzyka wbijała się wprost do jej mózgu. Gdy usłyszała swoją ulubioną piosenkę pogłśniła telefon do maksimum.

„Pójdziemy ze sobą powoli obok
Do końca wszystkiego żeby zacząć na nowo
Bez słowa i snu w zachwycie nocą a bliskość rozproszy nasz strach przed ciemnością…”*

Zalała ją fala ogłuszających swoją pięknością słów. Popatrzyła w niebo. Wiedziała, że gdzieś tam, za kilkoma budynkami i ulicami jest on. Ale czy aby na pewno?
Nie tęskniła za nim. Już nie. Była zdziwiona, że po tylu latach kochania go, teraz nie czuje nic. Czuła się pusto bez miłości do niego. [...]

Akiedy już myślała, że nic złego więcej wydarzyć się nie może, wtedy właśnie jej serce zaczęło kochać.
A kochało czule, z oddaniem, wytrwało złamania, napawało się każdą chwilą swego szczęścia, a jego bicie przyspieszało, to znowu zwalniało i tylko dlatego, że Był obok Niej. Lecz nie wszystkie historie kończą się szczęśliwymi zakończeniami. Serce kochające naiwne jest, ślepe, opętane, nie słucha i samo wie lepiej. I wtedy nadchodzi nieoczekiwany, nieprzenikniony i rozdzierający ból. Ból, który poznał już
Wiele serc oddających swe istnienie tylko po to by choć przez chwilę poczuć tę cząstkę radości, poczuć się wolnymi od zmartwień. Lecz kiedy zaczyna on dokuczać trwale i nie odstępuje swych zamiarów, wkrada się najstraszniejsze dla serca uczucie, uczucie cierpienia. Cierpienie niszczy, rozsiewa, manipuluje i zatraca w panicznym obłędzie. Nic już nie jest takie jak dawniej. Kolory tracą swą barwę, a
Zostaje po nich tylko smutek i cień szukający swych właścicieli. Czas przestaje być niezauważalny, ale dłuży się niemiłosiernie. Została sama. Choć przed chwilą jeszcze trzymał jej rękę uroczyście oświadczając iż nie opuści jej nigdy i że Jego miłość do Niej przetrwa na wieki.

Czasami przeraża mnie to, jaka potrafię być naiwna. Narzekam na popełnione błędy w przeszłości, a nie zauważam, że znów postępuję tak samo. Co musiałoby się stać, żebym wreszcie otworzyła oczy?! Dlaczego buduję w myślach wspólne życie z każdym facetem, który okazał się tylko być dla mnie miły? I tłucze mi się po głowie pytanie, czy on robiłby to wszystko, gdybym go nie obchodziła, czy podwoziłby mnie autem, czy flirtowałby ze mną, czy podchodziłby do mnie i siadał na podłodze obok, kiedy może usiąść z kilkunastoma innymi osobami, które zna znacznie dłużej ode mnie? A może to moje wygłodniałe miłości serce szuka pretekstu, by zabić mocniej, po każdym miłym geście? I gdy znów okazuje się, że to nie to, że przecież [...]

Straciłam uczucia wobec innych, mężczyźni są dla mnie tylko przedmiotem. Nie umiem już otworzyć się przed mężczyzną jak kiedyś. Stworzyłam wokół siebie mur, którego nikt nie umie, lub nie chce przełamać. Przy spotkaniu, pocałunku, związku oddaje swoje ciało, lecz nie duszę. Dusza nie czuje, jest zamknięta za murem. Nauczyłam się nie otwierać przed mężczyznami, większość z nich traktuje kobiety przedmiotowo, brutalnie, jak zabawkę. Uwiodą i zostawią, taki jest ich plan działania. Kobiety zakochują się w swoich uwodzicielach. Po skończonej zabawie zostają ze zranionym sercem, bo nie zauważyły niebezpieczeństwa, które niesie ze sobą miłość. Miłość czym właściwie jest miłość ? Uczuciem. Tak odpowiada większość ludzi, a ja staram się patrzeć głębiej. Sądzę, że miłość to związek partnerski dwojga ludzi. Dłuższy związek. [...]