Zeszyt Onomatopeiczne, Distance

Mam wrażenie, że to życie wciąż chce, bym stawała na głowie, kiedy z ledwością trzymam się na nogach.

Samotny często walczy o drugiego człowieka jak głodny o jeden okruch chleba...

Człowiek przez lata uczy się, jak zapomnieć o braku ciepła dłoni, kiedy samotnie idzie na spacer. I rozumiesz... Przychodzi jeden dzień, jedna chwila, cholerne mgnienie oka, kiedy ktoś przelotnie dotknie. Wiesz?! Tak niechcący, jakby przypadkiem i całkiem bez znaczenia... A Ty znów rozsypujesz się w pył, czując jak wiele przez ten czas straciłeś.

Zdobywając świat, musimy stale o czymś pamiętać.
Aby zdobyć człowieka, trzeba czasem wiele zapomnieć.

Gdy cisza otuliła mnie swą cierpliwą czułością zrozumiałem, że wszystko co kiedyś tak bardzo bolało, trwało zaledwie ułamek sekundy - najmniejszy z przedziałów czasu odpowiadający trzaskowi pękającego serca.

Głęboko ubolewam nad tym, iż nie mam drugiego życia, albowiem także i tamto z chęcią oddałbym za ciebie.