tak trudno się do tego przyznać-że

...nostalgia i tęsknota za
nie wiadomo czym
to nie farsa i głupota
to miłosny zaczyn
sama go piję to wiem co on znaczy
jak smakuje...
to jak ten napój co pali
lub rozrywa
pragnienia na strzępy
i miłosne
zatapia okręty na wzburzonej
fali uczuć...
a ocean rozkoszy rozlany w każdej tkance
migruje i pieści...
byłeś tam kiedyś i wróciłeś cały???
to nie
oszalejesz,
nie zginiesz na wieki
bo znalazłeś w tej tęsknocie siebie
jak perłę w głębinie rozpaczy..

A mnie się wydaje, że to właśnie śmierć - wybrana dobrowolnie i całkiem świadomie - jest dowodem największej Odwagi - odwagi pomyślenia o Sobie Samym, o swoich potrzebach ... zakrawa na egoizm? nie do końca .... chodzi mi o Ludzi, którzy całe życie myślą o Innych, o tym by to właśnie Innym było dobrze a sami .... zatapiają i gubią się w sobie nie znajdując nawet cienia zrozumienia w ludzkich osądach i ocenach...

Tak, bo nie zawsze można się odnaleźć wśród nich.

Alter ego robi podobnie ;)
Samotny człowiek sięga też po najgorsze..

Tak bo mowa w końcu jest srebrem

piękne.

Nic nie jest w stanie zastąpić ciepła rodzinnego i bliskości drugiej osoby. Kariera jest przy tym niczym :)

Sam strach przed porażką, niechybnie prowadzi do porażki, zatem ciężko aby nazywać to talentem. Jednak chytłem koncept i wydaje mi się, że gdyby zostało napisane:
"Talent to przełamany strach przed porażką."
to mógłbym to uznać. Naturalnie kusi mnie by dalej dopracowywać tą metaforę, ale w takiej postaci logika się we mnie nie buntuje.

Niektórzy czując strach zamykają oczy, kiedy przerażenie- odwagą jest mieć je otwarte.