Zeszyt obsesion.., ~zakręcona11

Najciężej zachować granicę pomiędzy tym, co można móc, a tym, czego już należy przestać chcieć.

Człowiek jest modelem wszechświata [...], a życie ucieka mu, dając złudę cieszenia się dobrami, zdobywanymi w największej męce.

Czy to nie absurdalne, że wspomnienia o dobrych czasach o wiele częściej doprowadzają do łez, niż wspomnienia o tych złych?

Nigdy nie jest tak, żeby człowiek, czyniąc dobrze drugiemu, tylko sam był dobroczyńcą. Jest równocześnie obdarowywany, obdarowany tym, co ten drugi przyjmuje z miłością.

Przez życie trzeba przejść z godnym przymrużeniem oka, dając tym samym świadectwo nieznanemu stwórcy, że poznaliśmy się na kapitalnym żarcie, jaki uczynił, powołując nas na ten świat.