Zeszyt nowe-grudzień, Beey121

Nie przejmuj się zbytnio krytyką…Patrz raczej na dokonania osoby, od której ona wypływa…Często okazuje się, że jedyną rzeczą, jaką potrafi robić lepiej od ciebie jest właśnie krytykowanie innych…

Tak. Wreszcie uwolniłam się od cierpienia, smutków, ciągłego zamartwiania się, co mnie czeka i czy wstanę rano z łóżka. Żyję. Od nowa nauczyłam się żyć. Odnalazłam wiarę, nadzieję i uśmiech. Znowu jestem tą zwariowaną nastolatką, która czasami gada sama do siebie, ogląda baki i śpiewa gdzie się tylko da. Tylko wiecie najwięcej zmian powstało jednak w moim sercu. Niegdyś skamieniałe by nikt więcej nie mógł go skrzywdzić, dzisiaj odzyskało upragniony blask ...

... taa chyba właśnie się zakochuje

Nauczyłam się w życiu trzech bardzo ważnych rzeczy:
nie patrzeć w przeszłość, nie pokładać zbyt dużej nadziei na przyszłość i żyć pełnią życia w czasie zwanym teraźniejszym.

a łzy płyną,...
niczym krople potu spływające po duszy ciele, która choć bardzo chcę, nie ma już siły - znieść cierpienia, jakiego przysparza jej nieodwzajemniona miłość.
Grasz chłopcze na zerwanych strunach kalecząc moje serce, ostry nóż Twoich słów przeszywa ciało i sprawia, że czuje tak ogromny ból, jakby ktoś rozdzierał mi serce ... nie, nie na pół, lecz na tysiące drobnych części...

wiem nie poskłada ich już nikt.

Czekanie sprawia ból. Zapomnienie sprawia ból. Lecz nie móc podjąć żadnej decyzji jest najdotkliwszym cierpieniem.

Nie potrafisz żyć bez człowieka, który Cię lubi, dla którego jesteś wart wielu zachodów, który dzieli z Tobą radość i ból, w sercu którego masz zapewnione trwałe miejsce. Bez człowieka, któremu możesz zaufać; człowieka, który się o Ciebie troszczy, człowieka, u którego jesteś zawsze serdecznie witany.

Czy wszystko pozostanie tak samo, kiedy mnie już nie będzie? Czy książki odwykną od dotyku moich rąk, czy suknie zapomną o zapachu mojego ciała? A ludzie? Przez chwilę będą mówić o mnie, będą dziwić się mojej śmierci – zapomną. Nie łudźmy się, przyjacielu, ludzie pogrzebią nas w pamięci równie szybko, jak pogrzebią w ziemi nasze ciała. Nasz ból, nasza miłość, wszystkie nasze pragnienia odejdą razem z nami i nie zostanie po nich nawet puste miejsce. Na ziemi nie ma pustych miejsc.

Myślała zatem o nim, nie chcąc o nim myśleć. Im bardziej o nim myślała, tym większą czuła wściekłość, a im większą czuła wściekłość, tym bardziej o nim myślała doprowadzając się do takiego stanu, że nie mogła już tego znieść. Zatraciła poczucie rozsądku.