Zeszyt Nowe 2 sierpień 2011, misiiek-92

-Po co Ci to?
-Mam zamiar zakończyć to póki jeszcze mogę...
-Niby co zakończyć?
-Ranienie moich bliskich, zadawanie im bólu przez moje błędy...
-Chcesz oszczędzić im bólu, zabijając się? Myślisz, że Twoja śmierć będzie dla nich lepsza? Wierz mi, sam bym chciał odejść. Sam chciałbym umrzeć, ale nie mogę. Nie mogę, bo oni trzymają mnie przy życiu. Wiem, że sprawiam im ból. Wiem, że z mojego powodu często cierpią. Wiem też, że jak umrę to będą dalej cierpieć. Możliwe nawet, że mocniej niż teraz. Wolę więc nie ryzykować, że przez moją śmierć, będą czuli ból. Bo wtedy nie będę mógł ich już przeprosić. Nie będę mógł już być przy nich. Nie będę mógł już im pomoc...

PRZYJACIELU

Jeśli kiedykolwiek odwrócę się bez słowa,
nie pytaj dokąd idę, lecz podążaj za mną ...
Kiedy upadnę na ziemię,
nie pytaj czy dam radę wstać, lecz wyciągnij rękę ...
Jeśli kiedyś zniknę bez śladu,
nie szukaj mnie - wrócę do Ciebie...
Kiedy zobaczysz łzy na mojej twarzy,
nie pytaj co się stało - płacz razem ze mną ...
Jeśli zwątpię w cokolwiek,
nie pocieszaj mnie pustymi słowami - poprostu bądź przy mnie ...
Gdy umrę...
nie rozpaczaj, że już mnie nie ma - pamiętaj, że byłam
i uśmiechnij się na myśl, że spotkałeś mnie na swojej drodze ...

Nie masz się do kogo uśmiechnąć? Patrz jak się złożyło. Też jestem sama, nie mam zupełnie nikogo. Moi bliscy dawno już zapomnieli, że istnieję. A ja żyję. Jestem, oddycham. Dopiero kiedy umrę. Dotrze do nich jaki skarb stracili. Wtedy już będzie za późno.

"...Jest tyle rzeczy, o których chciałabym z Tobą porozmawiać. Tyle chwil, których nigdy nie spędzę. Chociaż wiem, że nie umrę dzisiaj ani jutro, Jest to niewykonalne. Wszechświat jest za duży, ja jestem za mała, a Ty za daleko..."

Fragment mojego "Listu pożegnalnego"