"Tylko ten, kto kocha, widzi, co jest prawdziwe w człowieku"
Karl Jaspers

Odnalazłam się
w twoim spojrzeniu

i nagle miejsce odległe
stało się moim domem

szukałam dróg
ale tylko ta ścieżka [...]

mgła po ogrodach się włóczy
w krople rosy spływa nie-rozkwitłych cierni
i dom w tedy jest pełen
zupełnie innej ciszy
gdy rój iskier na niebie - jak motyle bólu
co trzepoczą się we mnie

swoich skrzydeł wachlarzem

lecz po tym życiu miała nas zbudzić
światłość przedwieczna
bo była - zanim cokolwiek się stało
i wiatr
który nas owiewał muzyką

jak w ostatnim dzwonku na podniesienie
poderwie się jeszcze
rozkołysze serce
a noc - mroczny tragarz
na zawsze zdejmie swe cienie
z drzew w naszym Raju

"Chyba właśnie po tym można poznać ludzi naprawdę samotnych... Zawsze wiedzą, co robić w deszczowe dni" Stephen King

Deszcz wnika we mnie
między palcami moknę
krople spływają zachłannie
do moich ciepłych ust

pod powiekami girlandy
łez osiadłe na rzęsach
rzucają się do ucieczki

lato gaśnie mi w oczach
choć uginają się od kolorów ogrody

i z każdym chłodniejszym porankiem
na przekór jaśnieje coś we mnie

wśród poplątanej trawy
nie szukam już naszych śladów

a jednak przychodzisz czasem
zawodzą mnie oczy
i schody

zanurzam się w niepamięci
jak w lodowatej wodzie

przed ostatnim pokosem
kwiaty pachną najpiękniej
choć wokół ścierniska i ciernie

kolejny wiosenny świt
hojnie rozdaje promienie słońca
rozbudzone ptaki
nucą odę do wstawania
pachnie świeżo skoszona trawa
i bez kusiciel
kręci w nosie frywolne pieszczoty

a mi się marzy mgła nad Bieszczadami
i nogi które zdobędą każdy szczyt

naciągam kołdrę
niech przykryje myśli naiwne

Ciepłym wiatrem ukołysane
pod srebrnymi gwiazdami śpią wiersze;
one lubią poić się łzami,
zanim w słowa odzieją się pierwsze.

Od owego napoju, co solą
życia bywa zwykle dla wierszy
- smaku szczęścia czy smutku goryczy-
przebudzone - przyjmą kształt pierwszy.

Póki Krzyż z Golgoty
wyciąga miłosiernie ramiona
na błędy całego świata
póki obejmuje troskliwie
ludzkie zwątpienia i niepokoje

póty nie upada nadzieja
pod ciężarem kamiennego grobu
i wyrasta jasnozielono
o poranku Wielkiej Nocy

Autor: Małgorzata Orawska