Póki Krzyż z Golgoty
wyciąga miłosiernie ramiona
na błędy całego świata
póki obejmuje troskliwie
ludzkie zwątpienia i niepokoje

póty nie upada nadzieja
pod ciężarem kamiennego grobu
i wyrasta jasnozielono
o poranku Wielkiej Nocy

Autor: Małgorzata Orawska

Tak mój panie, to ja - marzeń twych ziszczenie,
z uśmiechem na ustach i w rumieńcach cała.
Gdy tak patrzysz na mnie - jestem jak spełnienie,
jak ta noc majowa, pragnieniem nabrzmiała.

I tak stoję przed tobą w moją straż uzbrojona:
w suknię, co się na biodrach porusza ze smakiem
z podwiązkami na udach, w koronki ozdobiona,
z tym lekko wyzywającym, zmysłowym make-up-em.

Patrzysz na mnie mój panie, i wiesz czego pragniesz,
myślisz o końcu świata i nagiej ekstazie,
Oszołomiony zmysłami, scenariusz układasz -
widzisz chwilę po chwili, wyraz po wyrazie..

Lecz są dni takie panie, gdy staję przed tobą
bez mej wiernej straży, trochę zagubiona,
Spróbuj wtedy mnie kochać - kiedy suknia zmięta,
a po twarzy spływa czarna łza zraniona.

2006 r

Niełatwo napisać
przestrzeń między nami
szarpanie gitarowych strun
zawodzenie saksofonu
taneczne wirowanie

iskrę dotyku
i po burzy spokój

radosne niedowierzanie
bolesne drżenie
ciepłą łzę wzruszenia
i gorącą bólu

jak napisać
ukryte znaczenia słów
i czytelną ciszę
dym z papierosa
aromat porannej kawy

przecież proza życia
nie zmieści się
w wierszu

Księżyc położył się na plecach
i bujał się w hamaku z chmur;
chciał dziś się bawić w astronoma
i gwiazdy liczyć sponad gór.

Lecz gdy ich dojrzał srebrne mrowie,
to w piersi mu zabrakło tchu...
Zodiaku dziwne opowieści
ukołysały go do snu...