Współuzależnieni tłumią swoje uczucia, są gnębieni i przygnębieni. Wielu z nas potrafi bez trudu powiedzieć, co czuje ktoś inny, dlaczego i od jak dawna tak się czuje i co prawdopodobnie zrobi z tym. Wielu z nas przez całe życie zajmuje się uczuciami innych. Staramy się określić ich uczucia. Staramy się uzyskać na nie wpływ. Nie chcemy ranić innych, nie chcemy ich martwić, nie chcemy ich urazić. Czujemy się odpowiedzialni za to, co czują. Niestety nie wiemy, co sami czujemy, a jeśli wiemy, to nie potrafimy sobie z tym poradzić. Pozbyliśmy się, albo nigdy nie wzięliśmy na siebie odpowiedzialności za swoje własne uczucia.

Tekst literacki pozwala nam wyobrazić sobie siebie w sytuacji innej niż zwykle. W efekcie możemy niejako „poszerzyć siebie”. Kiedy „rozluźniamy” swoją osobowość – np. po to, by stać się bardziej podobnym do kogoś innego – lub kiedy uczestniczymy w sytuacjach, które odbiegają od tego, czego doświadczamy na co dzień, zmieniamy się, by stać się bardziej sobą.

Liście zmieniają się szybciej niż drzewa, drzewa zaś szybciej niż lasy. Pogoda zmienia się szybciej niż klimat. [...] Mamy do czynienia z chaosem w obrębie porządku, a tym w obrębie chaosu będącego w obrębie wyższego porządku i tak dalej. Porządek najprawdziwszy to ten, który zmienia się najwolniej — niekoniecznie ten, który najłatwiej dostrzec. Kiedy patrzymy na opadający liść, możemy nie dostrzec drzewa. Drzewo może sprawić, że będziemy ślepi na las.

Co powinieneś zrobić, kiedy nie wiesz, co zrobić? Powiedz prawdę.

Kobietom często wydaje się, że kochają, choćby nie kochały - rozrywka, podnieta zawarta w miłostce, rozkosz budzenia pragnień sprawiają, że zalotność swą biorą za miłość.

Człowiek nigdy nie jest tak szczęśliwy, ani tak nieszczęśliwy jak sobie wyobraża.

Jeśli twoje serce bardzo czegoś zapragnie, sprawdź, czy są szczęśliwi ci, którzy już to mają.

Dokładnie tu i teraz jesteś szczęśliwy, ale o tym nie wiesz, ponieważ twoje fałszywe zapatrywania, twój zniekształcony obraz rzeczywistości zamknęły cię w pułapce lęków, niepokojów, przywiązań, konfliktów, poczucia winy; wreszcie w całej gamie ról które odgrywasz, ponieważ tak zostałeś zaprogramowany. Gdybyś potrafił spojrzeć dalej niż sięga to wszystko zrozumiałbyś, że jesteś szczęśliwy, tylko o tym nie wiesz.

[...] w rzeczywistości nie mamy gdzie iść, bo tam, gdzie chcielibyśmy być, już jesteśmy. Japończycy bardzo ładnie dają temu wyraz w powiedzeniu: „W dniu, w którym zaniechasz podróży, dotrzesz do celu”.

Kobiety w miłości nie posiadają własnej skrytki, nie zatrzymują nic dla siebie, zupełnie inaczej niż mężczyźni, którzy we wszystkich szlachetnościach uczucia rezerwują jednak drobny skarb na własny użytek.

Cały świat jest serią cudów, ale jesteśmy do nich tak przyzwyczajeni, że nazywamy je zwykłymi rzeczami.

Jedna połowa ludzi na świecie nie potrafi zrozumieć, dlaczego drugiej połowie coś sprawia przyjemność.