Zeszyt niepozorne skarby, rudy anioł

To, co zabija Cię powoli, boli bardziej.
Umierająca dusza krzyczy najdonośniejszą ciszą.

Myślałem ze życie bez Ciebie będzie niczym …
Dziś już wiem że się myliłem …
Dziękuję że mnie zostawiłaś…

Zły los się odmienił …

Klatka piersiowa uniosła sie w góre
pod wpływem wdychanego powietrza,
i nagle poczułam jego zapach
odruchowo wstrzymałam oddech,
niestety za późno, po ciele rozszedł sie ból,
którego tak bardzo sie bałam.

Jeżeli moje życie pozbawione jest uroku to tylko dlatego,że kazałam Ci odejść. Jestem jak mała stokrotka rosnąca wśród samych róż. Mimo,że otaczają mnie różne dusze ja czuję się osamotniona...obojętna..obca...Mimo wszelkich starań na wiosnę nie rozkwitnę.

Patrzyła w jego szmaragdowo-zielone oczy i wiedziała, że już nigdy nie pokocha innych . Mimo to powiedziała "żegnaj". Wielka łza potoczyła się po jej bladym policzku, ale ona wiedziała, że wszystko się kiedyś kończy ...

Może nie potrafię zamknąć tego rozdziału w moim życiu raz na zawsze, bo wciąż tli się ta iskierka nadziei.
Może kiedyś iskierka roznieci wielki ogień...
Na pewno!

Dała mu ostry nóż, abyś przeciął linę krępującą jego ręce i nogi... oddał jej go... wbijając głęboko w serce. I wolny, niezwiązany odleciał wysoko.

M.

Możliwość, że już nigdy cię nie zobaczę jest tak samo prawdopodobna jak to, że możliwość ta spowoduje zapaść mego serca z braku tlenu jaki dostarcza mi twój widok.

Błędem jest myślenie, że za pięknymi i niewinnymi oczami nie kryje się ocean żalu, smutku i nienawiści.