Zeszyt Nie myśl, czuj., silencee

W domu siedziałem pod gruszką w ogródku i nagle zatęskniłem do Twojej głowy na moim ramieniu, do Twojego oburzenia, do Twojego uśmiechu i Ciebie całej.

Przedtem w ogóle nie przypuszczałam, że mężczyzna może zająć ważne miejsce w moim życiu. Miałam kącik w sercu dla chłopców, ale mieściło się to gdzieś pomiędzy pisaniną a podróżami, przyjaźniami z ludźmi etc. Teraz wiem na pewno, że jesteś najważniejszy ze wszystkiego, co mam (chociaż w końcu tak bardzo Ciebie nie mam). Boję się, że Ty wcale tego mojego kochania nie czujesz, bo nie przejawia się ono w żadnej formie dbania o Ciebie.

Kiedy człowiek się zakochuje, jego życie nieodwracalnie się zmienia i choćby nie wiedzieć jak się próbowało, to uczucie nigdy nie zniknie.

Jeśli się chce, by mężczyzna czy chłopiec pożądał danej rzeczy, należy ją jedynie uczynić trudno osiągalną.

Mimo że ani razu nie trzymałeś mnie w objęciach, chyba wciąż Cię Kocham. Inni mówią że nie jesteś mnie wart ,ale czy rzeczywiście mają rację? Może jest na odwrót? Tak bardzo tęsknię. Proszę odezwij się. Czy czułeś coś do mnie zanim ją poznałeś ? Chce to wiedzieć, powiedz mi. Tak bardzo mi Ciebie brakuje, chociaż wcale Cię nie miałam. Czy wiesz jak często o Tobie myślę? Nie chce mieć tej świadomości że nic dla Ciebie nie znaczę. Ale tak właśnie jest. Kochany, powiedz, wyobrażasz sobie NAS razem? Szczęśliwych? Ale jak w tej piosence, jesteś "Nieosiągalny". Czy kiedykolwiek docenisz moją miłość? Czy kiedykolwiek pomyślałeś o mnie w sposób, jaki mówiłeś o dziewczynie -Natrętnej- ? Wiesz, nie potrafię o Tobie zapomnieć. Nie umiem. Może w końcu przyjdzie ten dzień kiedy ktoś inny zawróci mi w głowie? Może wtedy to Ty będziesz cierpiał? I w końcu przekonasz się jak to jest? Nie wiem i wciąż Cię kocham. Nie, nie Ciebie, ale chłopaka ,którym byłeś rok temu. Chłopaka w którym się zakochałam. I wciąż GO kocham .

Czasem pakujemy stare rzeczy i chowamy je na strychu, nigdy nie zamierzając ich wyjmować, ale nie potrafimy się ich pozbyć. Pewnie tak samo jak marzeń.

Jestem zmęczony szefie. Zmęczony wędrówką, samotnie jak jaskółka w deszczu. Zmęczony tym, że nigdy nie miałem przyjaciela, żeby powiedział mi skąd, gdzie i dlaczego idziemy. Głównie zmęczony tym, jacy ludzie są dla siebie. Zmęczony jestem bólem na świecie, który czuję i słyszę... Codziennie... Za dużo tego. To tak jakbym miał w głowie kawałki szkła. Przez cały czas.

Pozwól jej odejść, ktoś inny pokocha ją bardziej niż ty.
A jeśli nie to przynajmniej nie będzie wiecznie ranić.