Zeszyt najlepsze, AsiaRose

Dopóki nie ujrzała swojego odbicia w jego oczach,
sądziła, że już zawsze będzie udawała, że żyje.

Patrzę się w niebo i śmieję z radości, bo już wiem, że nie ma nic lepszego niż odrobina Twojej miłości.

Przymykając powieki, wciąż mam przed oczami ten obraz.
Silny wiatr rozwiewa ostatnie zapachy miłości, naszej miłości. Niszczy ostatni dowód na to, że to nie był sen. Oprócz moich wspomnień nie będzie nic.

I wreszcie zrozumiałam, że byłeś tylko Ty, nie oni, tylko Ty.
Czuwałeś gdzieś w oddali i przychodziłeś wtedy, gdy tego potrzebowałam. Starałeś się, bym nie zapomniała.

Czasami trzeba wziąć młot i zburzyć przyjaźń, aby po chwili zacząć ją budować na nowych, mocniejszych fundamentach.

Jak to się dzieje, że kiedy jesteś przy mnie, czas się zatrzymuje, a żadna wskazówka zegara nie przesuwa się ani o centymetr?

To chwila, kiedy uprzedzenia odchodzą w dal,
To moment, kiedy cały naród został sam.

[*]

Zanim się zorientowała, patrzyła po raz ostatni na oddalający się świat. Unosiła się gdzieś na pograniczu jawy i snu, otulona niewidzialnymi ramionami.

Płomień, którym ogrzewałam swoje dłonie i serce, zgasł razem z Twoim odejściem.
Lecz mimo tego, nie marznę.