Zeszyt Najlepsze..., Monikass

Pamiętam..

doskonale dzień, w ktorym do mnie napisałeś.
Rozmawialiśmy potem kilka dni, prawiles mi komplementy a ja sobie myślałam.."zobaczysz... jeszcze mnie olejesz i świetnie sobie ułożysz życie"

Nie wiem... ale chyba juz sie tak stało.
Nic nie mówie.
Pocierpie sobie teraz.
To nic.
Mam do Ciebie żal, ale zycze Ci dobrze.

Jest mi źle.
"Co jest ważne?
By wybrać najlepsze z miliona różnych wyjść. Ważne jest by zachować harmonię, podchodzić z dystansem i spokojnie.
Ważna jest miłość.. bo to jedyna religia."

Powtarzam sobie.
Ale co jak jest 'coś' w sercu a nie ma Ciebie?

To chyba wolność...

głuchego nie pytaj o dźwięki
chudego o otyłość
świni nie pytaj o wdzięki..

mnie nie pytaj o miłość.

Każdego ranka, po przebudzeniu, otrzymujemy kredyt w wysokości osiemdziesięciu sześciu tysięcy czterystu sekund życia na dany dzień.

Tyle rzeczy wiem o Tobie.
Co lubisz robić, a czego nie, z kim spędzasz wolny czas, kiedy masz urodziny, jaki dzień tygodnia lubisz.
Lecz chciałabym jeszcze żebyś zauważył, że istnieję. Aby Twój wzrok zatrzymał się choć na sekundę nie tylko potępiając mój wygląd.
Byś zauważył jak bardzo mi na Tobie zależy.

Drżenie warg .
Dotyk .
Przyjemnie ciepło .
Pragniesz więcej .

Otwierasz oczy.
Zimno przeszywa twoje ciało.
Już wiesz - że - Marzyłaś.

Bo gdy spotykamy się znów,
po długiej rozłące...
Zawsze masz pretensje o moją wrogość,
brak czułości... zimno.
To jest mój pancerz obronny w który
ubieram się po to byś nie zranił kolejny raz, obiecuję sobie być twardą... nieugiętą.
Niestety po dłuższej chwili zaczynasz rozpinać jego guziki... i on znika.
Znów staję się bezbronna, potrzebująca opieki, twoich pieszczot.
A gdy już cię nie ma, gdy znikasz.
kolejny raz od nowa próbuję sprawić sobie
jeszcze trwalszy pancerz... którego już nie zdołasz przebić
i wciąż bezskutecznie...

Nie traktuj mnie,
jako dodatkowej strony Twojego życia,
którą możesz potargać kiedy zechcesz...
A potem nagle posklejać i udawać,
że wszystko jest OKEJ, że nie widzisz tych wszystkich dziur,
postrzępionych końców i całego cierpienia, które krzyczy ze środka.

-Usiądź obok - poprosiła - zrobił to bez słowa.
-A teraz przytul. 5 sekund później poczuła jego dłoń oplatającą jej talię.
-Pocałuj moje usta. Zrobił to w tak czuły i delikatny sposób.
-A teraz...
-Co mam zrobić? - zapytał bez emocji.
-Pokochaj mnie, tak, byś każdej nocy szukał ustami moich ust. Tak, byś uzależnił się od mojego dotyku. Tak, byś nie mógł beze mnie żyć... To właśnie chcę byś zrobił.
-Tego nie możesz mieć na zawołanie... niestety. - mówiąc to wstał i odszedł.