Najlepsze

Muzą poetów uderzasz w najczulsze struny moich wspomnień ,
spływając po duszy kaskadami , łagodzisz smutek poezji szeptem.
Twoje przelane tu myśli jak oszlifowane diamenty błyszczą,
są niczym poranna rosa okrywająca źdźbła traw z czułością.
Każde słowo jakby prosto z Twojej duszy przemyśleniami wyrwane
melancholią i wrażliwością myśli na tych stronach zapisane,
jest w niej plejad gwiazd na niebie lustrzane odbicie ,
wersów kolorową tęczą coraz bardziej przyspieszasz serca bicie.
Kreśląc wprawnie piórem dodajesz jej skrzydeł nieśmiałych ,
dotykiem atramentu opowiadasz o barwach dotąd niespotykanych.
Prawdziwą magią jest poczuć na nowo całym sobą jej ujmującą moc ,
zanurzając się w niej zapominam co to przemijanych chwil ulotność,
więc proszę nie przestawaj i najdroższą poezją wciąż do mnie mów,
bo pachnie zapomnianym już przeze mnie bukietem najpiękniejszych słów.

(Serdeczne podziękowania dla Kasi-Kati75).
aut.~ I ภ ғ ĭ ภ ĭ т ε ~
20.10.2020

Niby to tylko spacer palcami
po starych listach
a ciarki przechodzą po ciele
zapalam świecę
otwieram pożółkłe stronice ...
i choć dobrze wiem, że to tylko złudzenie
to każdy wiersz pachnie tobą
jakby to było dziś ...
chciałbym krzyknąć ... przyjdź !
gdyby nie te usta
odbite czerwienią na kartce
takie, jakieś smutne
już nie dla mnie ...

kiedy zachorował mój ojciec
dotarło do mnie że nie potrafię wypowiadać
najprostszych słów
takich jak wiara
nadzieja
siła

zapomniałem jak powiedzieć: kocham
zostań
potrzebuję

zbyt skomplikowane i splątane
pozostawały na końcu języka
ciężkie i nie do uniesienia

stanąłem przed nim
i ze wszystkich słów których mnie nauczył
potrafiłem nagle tylko to pierwsze:
tato

wiesz, że czekam
na słów twoich naręcza

codziennie świeże
układam w ikebany
i chłonę zapachy

moje myśli
wydeptują nowe ścieżki

malują barwne obrazy
tam my objęci
nie odrywamy cynoberowych ust

a ja wieszam je potem
na mojej ścianie w tryptyki łzawe

12.10.2012

Wyrwane emocje
poukładane od środka
patrząc na nie
myślę sobie gdzie jestem
tu czy tam ?

Zaplątana pomiędzy wyrazy
twarzy grymasów
umalowana zapomniałam
zaprosić siebie
do środka otchłani [...]

lubię gdy pada
znowu jestem dziewczynką z cukru
co wymykając się z domu
gubi kalosze

gdy pada
ona z tą miną i sercem na dłoni
stoi w drzwiach z puchatym ręcznikiem
cierpliwie wygniata deszcz z warkoczy

lubię

niby przypadkiem
wskoczę sobie w kałużę

Sylwia Pryga

Tam na granicy
tych dwóch dziwnych światów
zaczekaj na mnie
przecież nie chcesz iść sama

Ja wiem
wiem...

... okazać się może,
że to nie na mnie miałaś czekać.

Najwyżej...

... pomyślimy nieco
tak jak teraz
staniemy w miejscu
i będziemy żyć

Albo niezgodą zamieszamy
i wtedy każdy
pójdzie w swoją stronę...

Kiedyś zrzucę swoje przerdzewiałe liście
i będę nagością szpetny
lecz dzisiaj
liście są zielone
a młodość zieleń bardzo lubi

Odrodzę się na nowo
stanę przed obliczem
wiosennego wschodu słońca
czy inny?
może trochę większy
ociupinkę piękniejszy
i dalej pewnie
zielony

Inpirowane No_One_

wiatr rozwiewa waty cukrowe
nad kapeluszami miast

modlitwy wyśnione nocą
nie oglądają się wstecz

kości zbyt ciężkie
w duszy bałagan
kwaśny smak cytryny
na obrzeżach życia
nieskazitelna tafla lustra
rdzawym gwoździem
przebita
zachwiała konstrukcje
istnienia

nie wydrapiesz ze mnie jutra
wciskając pauzę

A może jutra nie ma
może ostatni raz
moje oczy szukają twoich
w bezkresie nocy
i rodzi się
cisza na progu dłoni
może ostatni raz
od palców
po zagłębienia bioder
ciągnie się horyzont

może ostatni...

Gdybym jednak
miał wyjść z tego świata
to przecież po angielsku
nie raniąc tej garstki
co mnie kocha

Ciężko, ciężko jest
chciałbym jeszcze kochać.
Nienawidzić też
przecież nigdy tego nie robiłem
[...]

Wiedzieć
nie znaczy rozumieć
wiedza nie jest nawet przyjemna
wiedza rodzi pytania
a ja chciałbym czuć
omdlewać z zachwytu
porannym powietrzem
umierać
z każdym spadającym liściem
nie móc się ruszyć w zapachu zbóż
a z tej niemocy
paść na kolana
doznawać słońca jako olśnienia
nie tylko palącego żaru

Gdzie jest radość
w skaczącej wiewiórce?
w przemykającej jaskółce tuż nad głową?
można być aż tak umarłym?
mieć oczy, i nie widzieć
mieć uszy, lecz nie słyszeć?
wiedza jest jak to serce w klatce
co tylko obija [...]

Patrząc na księżyc
myślę ile par oczu
spogląda w tym właśnie kierunku

Świat
jak ziarno kłosia
wzbija się na polach zbóż
tonąc wysoko w falach płomienistych mórz

A wiatr
kołysze w nieznanych kierunkach...

Patrząc na gwiazdy
myślę ile par oczu
spogląda w moim kierunku

Dla Gwiazd, które świecąc mądrością wskazują drogę, choć same w głębi płoną. Aby nigdy się nie wypaliły. Nigdy.

Budzę się
Piąta nad ranem
Z zewnątrz szarość
Jak ja

Nie myślę
Nie mam czasu
Nie chce mi się
Nie czuję

I tak dzień cały [...]