Najlepsze

Tam na granicy
tych dwóch dziwnych światów
zaczekaj na mnie
przecież nie chcesz iść sama

Ja wiem
wiem...

... okazać się może,
że to nie na mnie miałaś czekać.

Najwyżej...

... pomyślimy nieco
tak jak teraz
staniemy w miejscu
i będziemy żyć

Albo niezgodą zamieszamy
i wtedy każdy
pójdzie w swoją stronę...

Kiedyś zrzucę swoje przerdzewiałe liście
i będę nagością szpetny
lecz dzisiaj
liście są zielone
a młodość zieleń bardzo lubi

Odrodzę się na nowo
stanę przed obliczem
wiosennego wschodu słońca
czy inny?
może trochę większy
ociupinkę piękniejszy
i dalej pewnie
zielony

Inpirowane No_One_

wiatr rozwiewa waty cukrowe
nad kapeluszami miast

modlitwy wyśnione nocą
nie oglądają się wstecz

kości zbyt ciężkie
w duszy bałagan
kwaśny smak cytryny
na obrzeżach życia
nieskazitelna tafla lustra
rdzawym gwoździem
przebita
zachwiała konstrukcje
istnienia

nie wydrapiesz ze mnie jutra
wciskając pauzę

A może jutra nie ma
może ostatni raz
moje oczy szukają twoich
w bezkresie nocy
i rodzi się
cisza na progu dłoni
może ostatni raz
od palców
po zagłębienia bioder
ciągnie się horyzont

może ostatni...

Gdybym jednak
miał wyjść z tego świata
to przecież po angielsku
nie raniąc tej garstki
co mnie kocha

Ciężko, ciężko jest
chciałbym jeszcze kochać.
Nienawidzić też
przecież nigdy tego nie robiłem
[...]

Wiedzieć
nie znaczy rozumieć
wiedza nie jest nawet przyjemna
wiedza rodzi pytania
a ja chciałbym czuć
omdlewać z zachwytu
porannym powietrzem
umierać
z każdym spadającym liściem
nie móc się ruszyć w zapachu zbóż
a z tej niemocy
paść na kolana
doznawać słońca jako olśnienia
nie tylko palącego żaru

Gdzie jest radość
w skaczącej wiewiórce?
w przemykającej jaskółce tuż nad głową?
można być aż tak umarłym?
mieć oczy, i nie widzieć
mieć uszy, lecz nie słyszeć?
wiedza jest jak to serce w klatce
co tylko obija [...]

Patrząc na księżyc
myślę ile par oczu
spogląda w tym właśnie kierunku

Świat
jak ziarno kłosia
wzbija się na polach zbóż
tonąc wysoko w falach płomienistych mórz

A wiatr
kołysze w nieznanych kierunkach...

Patrząc na gwiazdy
myślę ile par oczu
spogląda w moim kierunku

Dla Gwiazd, które świecąc mądrością wskazują drogę, choć same w głębi płoną. Aby nigdy się nie wypaliły. Nigdy.

Budzę się
Piąta nad ranem
Z zewnątrz szarość
Jak ja

Nie myślę
Nie mam czasu
Nie chce mi się
Nie czuję

I tak dzień cały [...]

Nad grobem smutków
toniesz w samotności
nie chcesz wraz z nimi tonąć
nie chcesz
przykrywając
zakopane już
płachtą szczęścia
grób nie tylko ziemia
nie tylko ziemia

I nie kładź się wśród piasków
pamięci i żalu
lecz stój nad nimi
pielęgnuj pomnik
i nie przykrywaj
piasków owych płachtą
lecz przyodziej
i pomnik odwiedzaj
odwiedzaj

nie ufam oczom własnym - bo któż im wierzy
i kto na różańcach pokutnych
dziś się doliczy
ile świtów jeszcze zapieje czerwonym kogutem

jesteś - czuję - przy mnie
mgnienie, widziadło, które puch swój gubi
iż lękam się pomyśleć:
to twoje kroki!

ja tutaj zostałem
tu stoję

nie wrócę śladem co został za nami
bo czego tam szukać - powiedz
i gdzie świeczniki Plejad wiodą
promieniem i smugą...

gwiazdy na pasie Oriona już rozsiadły się jasne
niczym tysiące minionych lat

zbudźcie się - martwi!
byliśmy - mówcie - daleko...

Nie stać mnie
na tysiąc łez
bo jakże tysiąc żyć
straconych pojąć

Sami szansy nie mieliście
więc zapłaczę za was
jak za siebie
bo siebie także
nie rozumiem

Mojej największej miłości
zagubionej gdzieś
w stertach żalu
pomyłek
itp
dedykuję

Może się jeszcze gdzieś
lub
kiedyś
spotkamy

Ciekawe co powiedzą spojrzenia...