Sznur pereł pod stopami
Widzisz - każda perła, to moja łza
Ból wydobyty z głębi duszy mej
Stoję przed lustrem
Perła po perle, nawlekam nowe dni
Usłane błękitem oczu Twych
Na szyi acani żar pocałunków
Kaskadami namiętności kusi
Nie przeocz perlącej rosami nadziei

Widziałam ludzi, jak chmury,
którzy przychodzą nagle,
zasłaniają słońce,
a wiatr ich nie przegoni.
Odchodzą kiedy się wypłaczą.
Odchodzą sami.

***

Myśli przysiadają
na pustych ławkach
z nadzieją patrzą w górę
w słodkim niebycie
odległe i nieodgadnione

przymknięte powieki
nuta tęsknoty
dociera
tam gdzie smutna ciemność
zamykam promień w objęciach .

15.09.2019
Malusia_035

W gabinecie dojrzałych myśli
Stoją trzy drzewa i ptak
Zaglądam do nich czasem
W zależności od pogody

W dębie czuć jesień

Zapomniana już dawno zieleń
Usycha jak moja dusza
Zupełnie jak liście
Pałętające się pod moimi stopami [...]

Wybacz, kolejny raz uciekłam,
potulnie skryłam się za swoim milczeniem.
Być może wyzbyłam się odwagi...
Czy ma to jakiekolwiek znaczenie?

Dziś tkwię w tym uczuciu,
jakoby o wiele trudniej przychodziły słowa.
Być może zgubił się ze mną sens.
To już nie to,
to już nie ta rozmowa...
Czyżby to pewność?

Wybacz więc,
bo kolejny raz zwątpiłam.
Być może, dla mnie to wciąż zbyt wiele.
W pełni wolna,
więźniem we własnym ciele...
Czyż mam uwierzyć w przeznaczenie?

Kropla rosy
Spadła na me serce
Z Twoich oczu

Obumarło

By ziarno głęboko schowane
Mogło wykiełkować
I wydać owoce miłości

Spotkałem się ze śmiercią,
na łące, w połowie drogi.
Nie miała kosy i oczodołów,
nie dostałem palpitacji serca,
była piękna, jak u Malczewskiego,
z twarzą anioła, kogoś kochanego,
oczy miała spokojne, oczy samego Boga.
I gdy uklękłem żeby zamknęła moje,
jak sen wracający wcześnie o świcie
ona mi je otworzyła, i zobaczyłem życie.

nie musisz być oceanem
aby poczuć ogrom wody
bądź kroplą - która
zaspokaja pragnienia

Tworzę obrazy na twe podobieństwo
gdzieś na zakręcie
wypalonej codzienność

mielizna myśli
emocjonalny bałagan w głowie
trąca duszę w zawieszenie

tak bez końca [...]

Głos niesiony echem
przenika mrok mej duszy
pełny wzruszeń
tęsknoty Twojego istnienia

smutne myśli
po zakamarkach głowy
droczą się z rozsądkiem
[...]

kiedy piłam rano kawę
ktoś zapukał do mych drzwi
w głowie tak zawirowało
już wiedziałam że to ty

otworzyłam - zapachniało
dałaś kwiatów wielki pęk
podskoczyłam klaszcząc w dłonie
zabrzmiał wokół ptaków śpiew

uchyliłaś szerzej okna
kurz schowałaś w kąty ram
wlałaś słońce do sypialni
- ech co tobie w zamian dam

może uśmiech dwa uśmiechy
poszybują lekko w świat
niech je łapią przytulają
którym wiosny w sercu brak

Sylwia Pryga