czasem udaję że jesteś
w cieniu za filiżanką
ukrywam drżące palce

nie mówimy o śmierci
i że miesiąc deszczowy

każdą barwą stęsknioną
woła cię twój ogród

anemony w białych sukienkach [...]

jeszcze nie wszystko stracone myśli ten co traci
ja też biegłam pytaniem co mogę ci oddać
ulubiony tomik
płytę z autografem

pamięć
co mglistych tęczówek witraż
trzyma jak opłatek

wszystko mogę

dni
które dopiero
piszą się w błękicie

życie własne za jej życie

- nie wzięłaś

nie czekaj

w czekaniu ziarna kiełkują złe
ja w pętli win już mam odpowiedź
ty ślepiec śmieszny że jeszcze
nie wiesz

a przecież bardziej jestem
niż wszystko
krew strudze krwi
wierna

choć cierń spod powiek

co wziąć
może w kieszeń żyrandol
kiedy zapadnie ciemność
jak antidotum

a potem
brnąć brnąć w wszystko jedno
jak w drogę niedorzeczną
niepewną

głupio całkiem
ostatnie zdjęcie
na rozpałkę

gdy zimno

gdy inaczej nie można

pamiętam drżenie ciszy
w kaskadzie oddechów
splątanych pragnień szepty
w magii uniesieniu

i zapomnieć nie chcę
fotografii chwili
trwam i dla jej ocalenia
pozostaję w cieniu

jestem [...]

jesień nie przychodzi tylko
do tych
których nie ma

siwe włosy zmienia w naiwność warkoczy
to niebezpieczne
chwiejnym iść spojrzeniem

nie pamiętać własnego imienia

młodym się wydaje
że to odległy horyzont

a jednak chwila tylko
mała garść
oddechów

i dotyka ciała
królowa zwiędłych luster

siostra tamtej

są wśród nas samotnicy
o których nikt się nie dowie

oszczędni

nie pożyczają siebie
na wieczne oddaj
bo komu

nikt nie zna ich głosu
klęczącego w gardle
jak zbolała
pijaczka

i tylko ona jedna
murem stoi

wierna

modlitw szeptanych
bezgłośnie

- niema słuchaczka

i tylko nie daj mi proszę w tym chaosie całym
zgubić pewność kruchą

(która prawie żadna)

że odnajdzie się wreszcie
na nowo na wieczność
dusza moja
zbolała

co nie przychodzenia
grzechem

kolana podarła

Człowiek umiera po kawałku
jak roślina na jesień
by w zgliszczach
nędzy zmienić się.
To co było piękne
zachowało się
w niepamięci
zamglonych oczu.