Zeszyt Nadzieja, ahoj_

[...] jego puste od ćpania oczy patrza głęboko w moje i staram się w nich odnaleźć moje łzy, ale nic nie widzę.

Pamiętasz przecież, przyjacielu, te wszystkie dni, nadzieję tak wielką, że aż bolała, i zwątpienie, które korzystało z najmniejszego wyczerpania, żeby przyjść i zabić nadzieję.

Tracę nadzieję, gdy odżywa we mnie pragnienie życia. Odzyskuje ją na nowo, gdy odczuwam w sobie pragnienie śmierci.