Zeszyt nadzieja wiara źycie , vikkka

Liczba Samobójstw w dzisiejszych czasach powinna uświadomić ludziom jak Ich słowa cholernie ranią .

Ogromne szczęście
kiedy dotyka szczęście.
Maleńkie szczęście...

Krysyna Sz. 16.04.2014r.

Otwieram się na ludzi
każdego dnia bezwarunkowo
nie oczekuję nawet wdzięczności
otwieram się
bo ufam
że bez ściemniania i masek
znajdzie się ktoś
dla kogo jeszcze coś znaczy
bezinteresowny człowiek…

"Mój Panie, Mój Mannelig". - moja własna wersja i tytuł

W odległym królestwie
Gdy noc zbliżała się
Kiedy ciemność to miasto przykryła
Memu władcy wtedy ukazała się
Huldra, co chciała Jemu być miła

Mój Mannelig, Sir Mannelig
Gdy poślubisz mnie
Czeka na Ciebie wielka nagroda
Gdy tylko wypowiesz magiczne słowa te
Twoją żoną stanę się

Waleczne rumaki w podzięce Tobie dam
Których grzbiet gaj cienisty okrywa
Ja wiem, że do zwycięstwa wnet poprowadzi Cię
Falująca na wietrze ich grzywa

Do tego miecz ze złota Ja podaruję Ci
Gdy mój Panie do ręki go chwycisz.
Nim nieprzyjaciel padnie i zacznie korzyć się.
Jednym ciosem odbierzesz mu życie.

Do tego koszula, w sekrecie szepnę Ci.
Z zamorskiego jedwabiu utkana.
Nie spotkasz jej [...]

Wieprze przyszły do koryta
pożreć niewinnośći śmierć.
Dzisiaj o nic mnie nie pytaj,
bo ja śnię i mam to gdzieś.

Kroczę wąskim korytarzem.
Ręce łapią mnie ze ścian.
Ona jest tym, o czym marzę,
więc już chyba wszystko mam.

Nie wypuszczaj mnie z twej klatki.
Ja tu dobrze czuję się.
W rękach trzymam twoje flaki
i powoli zjadam je.

We krwi umazane kraty.
Lubię oblizywać je.
Nie wypuszczaj mnie z tej klatki.
Ja tu świetnie bawię się.

Dzisiaj śpiewam o ogrodzie
Gdy zielono pachną drzewa
Gdzieś tam kwitnie młodość
Gdy wiosna dojrzewa

Dzisiaj śpiewam o jabłoniach
Które pachną obietnicą
Jutro spadną z nich kwiaty
Jutro spadną owoce

Dzisiaj kuszą skryte
Tajemnicą i rosą
Nie zbiera się spadów
Nie zrywa owoców
W sadzie kwitnących poetów

Wszystkie pory roku
Wiosną smakują do zmroku
Tylko idź z sercem na dłoni
Idź uparcie w swoją stronę
Sadem kwitnących jabłoni.
--------

Będą zachwycać
Ugaszą pragnienie
Gdy będziemy głodni
Dni pogodnych
W niebieskich ogrodach
Dadzą schronienie
Gdy deszcz opadnie
W piasek i pył.
Gdy nutę wspomnień
Zagłuszą dzwony.

Ja i myśli moje
Wobec świata
Ludzie przechodzący
Obok mnie i zostający.
Kalejdoskop obrazów
Osób postaci
Sióstr i braci
To co ważne zostaje.
Przepędzam niegodziwe
Kłaniam się ludzkim losom.
Dotykam rękoma ran
Patrzę w oczy
I na ciało umęczone
Podnoszę to ciało Chrystusa
Nieliczny
Ten co śmierć jego rozumie.

samotnych
także ktoś
całuje
pieści
dotyka

to wiatr
samotnych scala

Postać,
pośród chmur.

Aurą spowita,
ze skrzydłami białymi.

Wysoko się wznosi,
ze smutkiem na twarzy.

Szczęśliwa z lotu,
lecz coś jej nie pasuje.

Gdyż w chmurach tych,
samotnie egzystuje.

Dotrzymanie powierzonej tajemnicy...nas czyni bogatszymi duchowo...

Krystyna Sz. 23.02.2014r.