Do przemyślenia...

Gdyby miłość była wyłącznie uczuciem, nie byłoby podstawy do obietnicy do­zgonnej wzajemnej miłości. Uczucie przychodzi i może odejść. Skąd mogę wiedzieć, czy pozostanie ono na zawsze, skoro w mój akt nie jest włączony ani osąd, ani decyzja?

Jeżeli naprawdę kocham jakąś osobę, kocham wszystkich, kocham świat, kocham życie. Jeżeli mogę powiedzieć do kogoś: "Kocham cię", muszę temu komuś powiedzieć: "Kocham w tobie wszystkich, przez ciebie kocham świat, kocham też samego siebie".

Metafora związku jako tańca pojawia się we współczesnej terapii rodzin. I chroni przed oskarżaniem tylko jednej ze stron. Taniec oznacza, że gdy ktoś robi krok do przodu, to ten drugi musi zrobić krok do tyłu. Jeden tancerz może prowadzić, inny może się poddać, mogą też ze sobą walczyć, ale biorą w tym udział oboje. Nie muszą znać kroków, ważne, by chcieli tańczyć. Nad związkiem trzeba pracować. Jak pisze Zygmunt Bauman, nikt nie jest urodzony na naszego partnera. Związek dostarcza tak wielu kryzysów, że po tygodniu mamy wystarczające powody, by się rozstać. Ważne jest, żebyśmy potrafili w sobie pomieścić te negatywne uczucia i powalczyć o siebie.