Zeszyt Myśli szymona, szymon

Może, pomyślał, nie ma czegoś takiego jak dobrzy i źli przyjaciele. Może są po prostu tylko przyjaciele, ludzie, którzy będą przy tobie, kiedy ci coś dolega, i pomogą ci, byś nie czuł się zbyt samotny. Może to ludzie, dla których warto przeżywać strach, mieć nadzieję... i żyć. Być może są to ludzie, za których warto umrzeć, kiedy trzeba. Nie ma dobrych przyjaciół. Nie ma złych przyjaciół. Są jedynie ludzie, których pragniesz i z którymi chciałbyś być - ludzie, którzy mają swoje miejsca w twoim sercu.

- Jesteś moja przyjaciółką?
- Tak. To dlaczego mnie tak bardzo ranisz? Zostawiasz i zajmujesz się sobą? Myślałam że przyjaźń polega na tym, że teraz jesteśmy razem, ja dbam o ciebie ty o mnie, pomagamy sobie w trudnych chwilach, razem cierpimy i razem się bawimy... Ale ja widzę że ty masz swój świat i nie chcesz mnie w nim. Proszę nie uważaj się moja przyjaciółką, bo kłamiesz i coraz bardziej mnie krzywdzisz...

Tak bardzo mnie rani gdy patrzę na ciebie i widzę że o niej myślisz. Rani mnie, jak zamyślony patrzysz na mnie i pragniesz, żeby to była ona. Ranisz ,gdy jesteś zapatrzony w nią z taką miłością i wiem, że serce ci ściska. Ranisz mnie miłością… Nie wierz jak to cholernie boli…

Myślisz, że każdy dzień jest jednakowo ważny..? Czy też są takie, które zasługują na miano ważniejszych..? A czy można nazwać niektóre z nich wyjątkowymi..?
Często używamy zwrotu "to mój najszczęśliwszy dzień".. Myślisz, że nie mylimy się w tej ocenie?

- Dlaczego mi nie powiedziałaś?
- Przecież powiedziałam Ci że mi się podobasz...
- Tak, ale... nie miałem pojęcia, że jestem aż tak dla Ciebie ważny...
- Jesteś. Nawet nie masz najmniejszego pojęcia ile dla mnie znaczysz..
- To dlaczego?
- Chyba nie wiesz co mówisz... Miałam Ci powiedzieć, że Cię Kocham? Drugi raz skazać się na odrzucenie? Nie przeżyłabym tego powtórnie.
- Ty mnie kochasz?
- Proszę nie mów nic. Wolę żebyś milczał nie dam Ci kolejny raz zabić mojego serca, nie teraz gdy przeszło długą rehabilitacje...! Pozwól mi cierpieć w samotności... chcę zamknąć się w pokoju i nigdy z niego nie wychodzić. Wolę to niż znowu usłyszeć, że nic dla Ciebie nie znaczę... A tego bym nie zniosła.

Spotkaliśmy się. Złapałeś mnie za rękę chociaż nie byliśmy parą. Wtedy poczułam się bezpieczna. Usiadłam na ławce. Powiedziałeś mi, że musimy porozmawiać na ważny temat. Wiedziałam, że chodzi o nas. Zapytałeś czy czuję coś do ciebie?. Nie potrafiłam odpowiedzieć. Mówiłeś, że nie muszę nic odpowiadać i będzie z nami tak jak chce. A ja cię kocham i będę kochała. Jednak nie potrafiłam tego wyznać. I zostawiłeś mnie samą na tej beznadziejnej ławce, której teraz nienawidzę.