Zeszyt Mysli niestandardowe, oczylez

dziś
mam Ci tak wiele
do milczenia
że nie mogę znaleźć
ani słowa
dlatego chowam
zamyślony wzrok
w horyzoncie dnia

Człowiek w swoim życiu powinien kierować się i sercem i rozumem.
W przeciwnym razie albo umrze z miłości albo trafi do psychiatry.

Chcielibyśmy być jak skała, jak stal albo jak dąb. A my - z gliny. W niej tu i ówdzie kawałek szlachetnego marmuru, nierdzewnej stali. Obiecujemy i zapominamy. Jesteśmy pewni i wątpimy. Angażujemy się i odstępujemy. Podziwiamy i gardzimy. Grzeszymy i żałujemy.

Chcielibyśmy, by bliźni nasi byli jak te posągi ze spiżu, z marmuru albo z betonu. A oni tacy ja my: z gliny. Tylko trochę w nich szlachetnego kruszcu. I przyrzekają, a potem nie dotrzymują. I są wierni, a potem odchodzą. I kochają, a potem zdradzają. I są cyniczni we dnie, a płaczą po nocach. Upadają, i znowu się podnoszą.

Tylko dwie rzeczy są nieskończone: wszechświat oraz ludzka głupota, choć nie jestem pewien co do tej pierwszej.

Chodząc wśród ludzi czuję się jak na cmentarzu zagubionych dusz... Nikt mnie nie widzi... Nikt mnie nie dostrzega.... Nikt mnie nie słucha ...Chodzę między zimnymi nagrobkami mając nadzieję, że kiedyś do nich dołączę....