Zeszyt Myśli, Marie

Usiadłem cicho przy Twoim łóżku
Włos odgarnąłem, co spadł na Twe czoło
Delikatnością mych dłoni okryłem Twą dłoń
I patrzyłem jak przez Twe usta uśmiecha się szept

Spojrzałaś na mnie swym niemym wzrokiem
Choć ja w nim czytałem potoki słów
Twój uśmiech zatańczył wokoło mych ust
I skrył się szczęśliwy schowany za sen

Siedziałem cichutko, patrzyłem w Twą twarz
Na której spokój rozbarwiał Ci sen
I tylko Twa dłoń wtulona w me dłonie
Słuchała mych myśli smakując czas

Może nie dam Ci matczynego ciepła, nie utulę tak czule jakbyś chciała, może Twych zwierzeń nie zrozumiem, i warkoczy zapleść nie potrafię..
Ale sprawię, że każda Twoja mała łza na mej koszuli zapachnie szczęściem..

dla mojej córeczki Julci.

W płomieniu świecy szept ciebie zastygł potajemnie i cichym szelestem przepływa między moimi palcami, gdy dźwięk twego imienia fortepianu muzyką półmrok wypełnia.

W strumieniu dźwięków fortepianu, ukołyszę wspomnienia jak wśród chmur kołysanki, i je przemienię w sen, który w serca rozdarte niebiosa wstąpi.

Obserwując nocne, rozgwieżdżone niebo z perspektywy ramion bliskiej osoby, łatwiej uświadomić sobie, że ma się swoje miejsce w tym wszystkim.

inspired by R.

On chciałby po prostu przytulić się do kogoś
Ze zwykłego braku ciepła ... w sercu.
Łzy same spływają po jego policzkach,
Jak krople deszczu po rynnie.
Skazany na wieczną samotność
Niech spocznie z chusteczką w ręku.
Ma dość takiego życia, dość siebie.

Nie potrzebuję skrzydeł, żeby wznieść się w przestworza. Wystarczy, że staniesz obok uśmiechniesz się i po prostu będziesz - to moja definicja latania.