Szczęście rosi nam oczy,
smutku łzy wylewamy;
na granicy łez - między -
życie swe przeżywamy.

jesteś dla mnie najważniejsza
jesteś moją świątynią

krokiem królewny
chadzasz po moich myślach
jak po ruchomych płytach

drżę

myśl o tobie jak zwodzony most
łączy wspomnienia z oddechem [...]

Gdy ślepnie ukochany pies
wtedy najbardziej potrzebuje człowieka...
już nie widok sprawia merdanie ogonkiem
ale zapach w którym wpisana jest nasza miłość...

Nic się w zasadzie nie zmienia
w psim rozumowaniu pięknych chwil
jeśli nie zmienia się człowiek
który przy nim pragnie trwać... jeszcze bardziej...

Z bólem serca
że czas tak szybko przemija
wkraczamy w przestrzeń gasnących serc
a przed losem zdajemy egzamin z człowieczeństwa...

Tyle rzeczy nauczył ludzi pies
tyle powitań przepełnionych tęsknotą
i miłością bezwarunkową
mimo deszczu i życiowych burz...

I, że zawsze trzeba stać łapa w łapę, serce w serce
bez skrzydeł, tylko tak po prostu, obok
w smutku i w radości w miłości i w jedności
tyle pięknych uczuć nauczył ludzkość pies...

może
wypatrzysz
gdzie
inaczej nie

boli
cieniujesz jaskrawie podkreślając
wiesz
nie obce wielu
rozumiesz

kiedy srebrzy włos
doceniasz iluminacje
młodość sama w sobie tęczą
przyćmiła
tworząc
teraz

w kolorach wiosny westchnienie topisz

© Krystyna Anna Szklarczyk
11.01.2020r. / 18:05

Mam na drugie imię ból,
gdy dusza oddziela się od ciała,
nie wierzysz mi,
bo jestem niewidzialny,
czuję twój żal do mnie

Ciało i dusza
nie chcą się zrosnąć,
stąpam po cienkiej linie
między definicjami siebie
zawieszony

Widzę jak piękne jest życie
i że mogę coś zrobić na tym świecie,
jestem, póki walczę

Więc pokochałem swój ból,
czasem wydaje mi się,
że nie umiałby bez niego żyć,
to moja tożsamość