""Zauważyłaś, że książka po kilkakrotnym przeczytaniu staje się o wiele grubsza, niż była? [...] Jakby za każdym razem coś zostawało między kartkami: uczucie, myśli, odgłosy, zapachy... A gdy po latach zaczynam ją kartkować, odnajdujemy w niej nas samych, młodszych, innych... Książka przechowuje nas jak zasuszony kwiat; odnajdujemy w niej siebie i jakby nie siebie.

Cornelia Funke, ""
Chciałem się podzielić słowami które mnie ujeły ...
Osobiście zrobiłem z nimi parę zakładek, jako dodatek do książki. ....taki dodatek do upominku .

...i gdyby nie grawitacja
niejedna miłość wisiałaby w powietrzu...

:)

Żeby tak umieć cieszyć się powietrzem
by śmiać się w głos bawiąc wiatrem,
a na pytanie o szczęście móc odpowiedzieć...
TAK... Owszem... Jestem.....

...bo miłość
to modlitwa o Twoje

dobre jutro...

...

...i za każde zmęczone dobranoc
i zbyt wczesne czułe dzień dobry
dziękuję Ci
że jesteś...

...

Ból jest udoskonaleniem w życiu, małym, niebezpiecznym dodatkiem.

Ubrałam serce w macierzyństwo,
otuliłam się miłością...
- to szata, która zdobi mnie najpiękniej.

Samotność musi pęknąć w szwach, żeby człowiek sięgnął po miłość.

Tworzenie siebie zaczyna się tam, gdzie przestaje się szukać aprobaty innych.

Serce kochać każe,
Lecz rozum odradza.
Kogo bardziej słuchać?
Czyja większa władza?

Blichtrowi miasta
się nie dać
I nie ulegać spojrzeniom.
Z szacunkiem dla swoich
Co patrzą jak w otchłań,,,
przed siebie z nadzieją

Są ludzie o tak dobrych sercach,
że chciałoby się w nich zamieszkać.

To co nierozerwalne potrafi pod naporem czasu pękać jedna za drugą , jak nici stalowe DUSZĘ łączące
.....a kiedy ucichnie odgłos ostatniej rozdartej , kurzem dźwięk pokryty
.....wystarczy krzyk jednej by druga zaplonęła wyruszajac naprzeciw .

Dopiero kiedy Ją przytuliłem,
poczułem jak pachnie szczęście.

Pograniczem dwóch światów idzie życia ścieżka;
Człowiek nieba dziedzicem, choć na ziemi mieszka.