Zeszyt myśli nieuczesane, margarette

Seksualność

Mieć świadomość, że są takie dłonie, których dotyk przyprawia Cię o zawrót głowy. Których śmiałość łapczywie bada każdy milimetr Twego ciała. Których brak: kiedy jesteś w pracy, idziesz po zakupy, biegniesz kolejną alejką w parku... Mieć świadomość, że są takie dłonie, do których tęsknisz i które tęsknią za Tobą... Twoim ciałem.

- Opowiedz mi coś o sobie..
- Mam na imię Miłość, moją matką jest Pomyłka, ojcem Przypadek. Urodziłam się w sercu i tam obecnie mieszkam, razem z siostrą Nadzieją. Codzienne kłótnie z kuzynką Nienawiścią sprawiają, że tracę wiarę w siebie, ale dzięki niej staję się też silniejsza. Mimo to boję się, że to ona kiedyś wygra, ma przecież ze sobą Zazdrość, Ból, Kłamstwo, Zdradę, Cierpienie.. A ja? Szczęście czasem wpadnie do mnie przez okno, kiedy wszyscy już śpią. Zaufanie strasznie choruje, Czułość i Optymizm wyjechali na wakacje, nie planują powrotu.. Rozum uważa, że to co robię jest irracjonalne, jest całkowitym przeciwieństwem mnie. Tak więc zostałam sama.. Tylko ludzie czasem o mnie dbają, pielęgnują. Naprawdę się starają.

Gdzieś przeczytane

znów coś rozdziera moje serce...
chyba ta odległość...
wyjechałeś i zabrałeś ze sobą cząstkę mojego serca
ale chyba nie rozumiesz że ono chce być całe przy Tobie ?

Zamknę oczy... A gdy je otworzę będziesz stał przede mną z tym uśmiechem, od którego miękną mi kolana i powiesz, że wcale nie wyjechałeś. Że zawsze tu byłeś.. Że niczego nie straciliśmy..

Boję się Jego powrotu i Naszego spotkania. Czy zdecyduję się na tą burze uczuć, która potrwa chwilę i potem będę musiała znowu zacząć zapominać gdy ponownie wyjedzie ??

Nigdy nie pomyślałabym, że będę kiedyś tak kochać, żeby pozwolić ukochanej osobie wyjechać, tak ufać, żeby uwierzyć, że pomimo tysiąca kilometrów to przetrwa.
Jednak, pojawił się On.

Wyjechałam, przesypiałam całe noce, nie myślałam o niczym...
Wróciłam i znowu chęć do życia straciłam... nie mogę spać, nie mogę przestać myśleć... po prostu szara rzeczywistość...

Jest we mnie potwór, który nie pozwala mi zapomnieć jak bardzo mnie boli samotność... Więc nie mogę zostawić wszystkiego i tak po prostu wyjechać.

a gdy stąd wyjechałeś, nie powiedziałeś że pakując swoje ubrania do walizki, pakujesz też moją duszę..

Gdzie się podziała roześmiana i uśmiechnięta ostatnimi czasy ja..? Zginęła? Przejechał ją samochód? Wyjechała za granicę?

Nie wiem, ale tu jej nie ma. .

Mimo, że od Twojego wyjazdu minęło dopiero kilka godzin, ja już mogłabym odliczać dni do Twojego powrotu.

Są noce, gdy w mroku samotności błądzimy po zakamarkach serca. Każda taka podróż to nowa refleksja nad wspomnieniami.