Zeszyt Myśli, Luna07

Pragnienie bycia razem, trzeba najpierw poczuć w naszych duszach, inaczej łatwo możemy stać się niewolnikami tego, czym zachwycą się nasze ciała…

Tak należy kochać ludzi, żeby na koniec życia powiedzieć sobie
- nikogo nie skrzywdziłem.

Taki powinien być młody człowiek. Obojętnie czym by się zajmował, jego zapał nie powinien znać umiaru, a on sam zmęczenia.

Chce tylko, by spoglądała na mnie życzliwiej, uśmiechała się i rumieniła przy mnie, by zawsze zajmowała mi krzesło obok siebie oraz rozpromieniała się, kiedy na nim usiądę i zacznę rozmowę. By myślała tak jak ja, interesowała się wszystkim, co do mnie należy i co mi sprawia przyjemność, próbowała mnie zatrzymać dłużej w Mansfield, a po moim wyjeździe czuła, że już nigdy nie będzie szczęśliwa. Niczego więcej nie pragnę.

[...]najtrudniejsze, najbardziej przerażające chwile, jeżeli człowiekowi uda się stawić im czoło, zmieniają się w najbardziej odważne.Kiedy czujemy się najsłabsi, częstokroć okazujemy najwięcej siły. Kiedy sięgamy dna, niejednokrotnie potrafimy unieść się wyżej niż kiedykolwiek.Przeciwieństwa zawsze ze sobą graniczą. Tak szybko jedno zmienia się w drugie.Rozpacz można pokonać uśmiechem obcego człowieka, pewność siebie może zostać zmiażdżona obecnością kogoś, kto wzbudza w nas strach.[...] Wszystko zawsze balansuje na granicy, tuż pod powierzchnią. Lekkie potrząśnięcie zmienia równowagę.Emocje są takie do siebie podobne.

To serce zostało tymczasowo zamknięte z powodu remontu, wywołanego
wandalizmem poprzedniego lokatora.

Jeśli mógłbym żyć ponownie, chciałbym poznać Cię wcześniej, by móc
dłużej Cię kochać.

[...]