Zeszyt myśli, zabkaa92

Kawałek po kawałku, milimetr po milimetrze mojego ciała wypełnia się Tobą.
Jesteś wszędzie - w głowie, w sercu, w snach, marzeniach, lecz nie w rzeczywistości.
Jesteś tak blisko, a jednocześnie tak daleko.

Kochaj mnie

dziś
jutro
zawsze

tak samo

Podczas spotkania z nim, jej twarz wyglądała jak kawałek nieba. Co chwilę unosząc delikatnie powieki, błysk w jej oczach podobny był do gwiazd. Oddychała jego widokiem. W tańcu z nim, unosiła się na palcach, a skrzydeł dodawał jej uśmiech na jego twarzy. Czuła się przy nim bezpiecznie, choć zarazem wzbudzał w niej strach… że do końca się od niego uzależni.

Gdybym miała zmierzyć sobie temperaturę będąc u Twego boku, zabrakłoby kresek w termometrze a rtęć byłaby gorąca niczym Słońce podczas największego upału na pustyni.

Słowa: Kocham cię to ponoć najpiękniejsze wyznanie na świecie.
Chociaż: Ja ciebie też są jeszcze piękniejsze.

Dzięki Tobie, wiem jak to jest mieć wszystko, czego potrzebuje...

...Tobie - ja...

Szczęśliwym jest się wtedy, gdy kładziesz się jak najwcześniej spać tylko dlatego, że nie możesz się doczekać kolejnego poranka. Gdy uśmiechasz się głupio nawet do filiżanki popołudniowej herbaty. Kiedy splątane słuchawki, nie są w stanie wyprowadzić Cię z równowagi. i nie potrzebujesz zjeść tabliczki czekolady bo wystarczy Ci przelotny uśmiech jednego z obcych przechodniów.

Jedna chwila, spędzona
Z Tobą pokonuje prędkość światła
Bez Ciebie trwa dłużej niż wieczność.

On już od dawna wiedział, ze to ta jedna i jedyna. Był tego pewien jak niczego innego na świecie. Kiedy mówił, że ją kocha ona zawsze spuszczała wzrok i dopiero po chwili odpowiadała. Nigdy jednak nie była tego pewna. Tak bardzo bała się mu zaufać i zaangażować. Nie chciała znowu cierpieć, kolejny raz przeżywać tego samego na wypadek gdyby mu się znudziła… tak jak nudziła się wszystkim poprzednim- była przecież tak bardzo zwyczajna.Nie chciała go ranić, ale nie umiała inaczej. Cierpiał, ale dzielnie znosił jej niepewność- miłość przecież potrafi znieść wszystko. Wytrwale czekał, aż jego ukochana nabierze pewności i w końcu będą mogli być szczęśliwi. Jednak im bardziej się starał tym bardziej oddalała się od niego. Wyznaczyła dla niego barierę, której on nie mógł pokonać….

….teraz gdy stoję nad jego grobem już wszystko zrozumiałam, wiem jak bardzo mnie kochał i powoli umieram wiedząc, że czasu nie da się cofnąć nawet jeśli bardzo się chce- przecież gdyby mnie nie kochał, nie poświęciłby swojego życia żeby mnie ratować. Od tamtej pory nienawidzę jeszcze bardziej stwierdzenia „trzeba coś stracić by to docenić”, gdybym mogła go przynajmniej przeprosić… niestety na wszystko jest już za późno, a ja tak bardzo go kocham…