Zeszyt Myśli innych, Flamboire

Jest taka chwila, kiedy nie czuje się już bólu. Wrażliwość znika, a rozsądek tępieje, aż zatraci się poczucie czasu i miejsca.

Kocham życie, przyjacielu, i nawet wtedy, kiedy zraniło mnie tak bardzo, że przez krótką chwilę zapragnęłam umrzeć, nawet wtedy nie popełniłam zdrady.

Dźwigam przekleństwo jasności umysłu, oczy mojego umysłu są szeroko otwarte na życie i wpatrują się w pustkę."

Żeby zobaczyć człowieka, trzeba zamknąć oczy. Żeby przekazać mu swoje myśli, trzeba milczeć. Żeby z nim być, trzeba umrzeć.

Kocham kiedy mówisz,
że wszystko będzie dobrze.
Gdy kłamiesz.
Tak po prostu.

Oszukuj mnie nadal.
To miłe uczucie,
błądzić szukając prawdy,
leżącej tuż obok.

Może czas nam pokaże,
że niekiedy na prawdę
należy posłuchać cichego
głosu sumienia.

Może świat będzie próbował,
jeszcze raz nas osądzać.
Postawi nas na środku
i zacznie od początku
liczyć grzechy.

Kłam,
kłam mnie nadal.
To miłe
oszukiwać prawdę.

Po każdej wojnie, nastaje pokój.
Po każdej burzy, słońce na nowo pojawia się na niebie.
Po każdej zimie, kwiaty kwitną na nowo.
Więc nie bójmy się ryzykować, bo niema tego złego, co by na dobre nie wyszło.