Znam Cię od 14 lat. Byłaś dla mnie wszystkim. Zawsze potrafiłam Ci wybaczyć nawet największe świństwo. Byłaś moją przyjaciółką. Zniknęłam z Twojego życia na jakiś czas. To było okropne, wiem. Kiedy po chwili wróciłam, Ciebie już nie było. Zostawiłaś mnie samą z moimi problemami i złamanym sercem. Minęło już parę lat. Teraz jak na Ciebie patrzę przypominają mi się dobre chwile i mam ochotę podbiec do Ciebie i Cię wyściskać. Opowiedzieć co ostatnio mi się przytrafiło. Tak jak zwykłam to robić. Po chwili jednak przypominam sobie, że Ciebie już dla mnie nie ma. Prawdopodobnie też nie będzie. Chowam wtedy rozłożone do uścisku ręcę do kieszeni spodni. Ta skrywana tęsknota do naszych żartów i rozumienia się bez słów. To boli. Ale ból mija. Tak przynajmniej mi się wydaje.
Bo kiedyś minąć musi, prawda ?

Jakiś czas temu byłam bardzo wrażliwą osobą. Można było mnie zranić nawet nie przychylnym komentarzem. Nie potrafiłam pojąć przemocy , która towarzyszy nam w codziennym życiu. Bałam się zła, jakie każdego dnia mnie otaczało. Zawsze widząc ubogą osobę, niezależnie od tego jaki był prawdziwy powód jej żebrania, nie byłam w stanie przejść obojętnie. Nigdy nie wgłębiałam się w prawdę . Przerażało mnie to jaka może ona być. Obce mi były słowa takie jak zdrada. Lecz pewnego dnia coś się zmieniło . Na lepsze [...]

Stanęłam przed grobem i zastanawiałam się co powiedziec. Czy "Czesc, co u ciebie?" było by odpowiednie? Z drugiej strony przemawianie do zmarłego zawsze wydawało się mi głupie. Jak rozmawiac z kimś, kto cię nie słyszy? I nagle przypomniałam sobie te złe chwile, nie dobre. Ich nawet nie pamiętam. Nie mogłam już tam byc. Pędziłam na rowerze jak najszybciej mogłam, by uciec od tamtego miejsca. A obraz płaczącej dziewczynki stanął mi przed oczami. Wszystko było takie inne, ja byłam inna. Wróciłam do domu i spojrzałam na to jedyne stare zdjęcie. Nagle słowa "Ona bardzo cię kochała" zaczęły miec jakiś sens, pomimo wszystko.

Wpatrując się w dym i zastanawiając się co zostało nam jeszcze z tego życia

Zgubiłam się, ale nie chcę odnaleźć drogi skąd przybyłam.

Gdy ktoś jej pytał co u niej słychać odpowiadała bez zastanowienia że wszystko wporządku, mimo że tak nie było. Była bardzo skryta w sobie, nie lubiała opowidać o swoich uczuciach. Robiła tak zwaną dobrą mine do złej gry, chciała żeby nikt nie wiedział jak jest naprawde. Gdy ktoś ją zranił, niewiadomo jak bardzo wybaczała, po głupim przepraszam. Potrafiła patrzeć na tę osobę z przyjaźnią w oczach, potrafiła nawet pocieszać ją w trudnych sytuacjach. To była jej wielka zaleta, kochała siebie za dobre serce, ale nienawidziła za to że jest tak cholernie łatwowierna, że jest naiwna że za szybko ufa ludziom, a potem dopiero uczy się na błędach.

Każdego wieczora leżąc w łóżku przypominam sobie Ciebie: Twój uśmiech i oczy, które uwielbiam pomimo wszystko i na przekór wszystkiemu. Mam ogromną nadzieję, że jeszcze długo będę mogła cieszyć się tym spojrzeniem i pamiętać je o każdej porze dnia, czy nocy. Chciałabym wieczorem przykucnąć obok Twojego łóżka, powiedzieć "Dobranoc kochanie", po czym dać Ci buziaka, ale pewnie to nigdy się nie wydarzy. Wierzę jednak w taką magię, chociaż może to ślepa wiara, że pewnego dnia powiesz, że chcesz, abym była tylko Twoja i pragniesz żebym każdej nocy leżała przy Tobie w łóżku, czekam na takie chwile i dla nich żyję.