Może to dziwne, ale czas samotnie spędzony w kościele, wydaję mi się najbardziej towarzyskim, jakiego doświadczyłem.

Aby wejść na wyżyny ludzkości, trzeba zejść do głębi człowieczeństwa.

Obecność to coś najlepszego, co człowiek może dać drugiemu człowiekowi.

Trudno znaleźć schronienie przed nagłym deszczem,
który tak wymownie stuka o dno samotnego serca...

Czasem trzeba z bólem odejść od ludzi, żeby dotrzeć do siebie.

Każdy zachód słońca jest świadkiem czyjejś tęsknoty...

Na drodze przygotowanej nam przez Boga na każdym zakręcie wita nas nadzieja...

Rzucam moje uczucia do Ciebie na wiatr, z nadzieją, że kiedyś poczujesz je na własnej skórze..

Im mocniej kocham ludzi, tym szybciej odchodzą. Gdybym tylko wiedziała dlaczego.. czy miłość może przerażać? Czyż nie gorsza jest samotność? Zimne noce, puste dłonie, pęknięte serca.. Śniąc, umieram. Umieram, widząc Cię, choć sen to jedyna szansa, by... ach, tak bardzo boli. Ten strach przed przywyknięciem do samotnoci, nie pozwólcie mi..

Dopiero kiedy miłość sprawia ból
- uczymy się kochać, pomimo wszystko.

Tylko zacni ludzie wiedzą, ile warta jest pomoc ofiarowana drugiemu człowiekowi i radość płynąca z okazanego serca.

Zapytaj mnie ile razy śniłem o tobie, a powiem ci, byś spojrzała w niebo i policzyła gwiazdy.

Ludzie zapatrzeni jedynie w swoje oblicze, potykają się wciąż o potrzebujące serca...