Życie jest jak podróż przez pustynie, a miłość to oaza. Często, gdy długo jej nie spotykamy widzimy fatamorganę, a czasem (z czasem), gdy znajdziemy tą oazę myślimy, że to złudzenie.

Nieszczęścia nigdy nie chodzą parami.
One wolą biegać stadami.

Nie istnieje pojecie miłości idealnej, bo nawet w milosci człowiek w poszukiwaniu świtu podąża przez mrok.

Miała ochotę pocałować Go i powiedzieć jak bardzo Go kocha, ale odpychał Ją chłód bijący z Jego serca.

Dlaczego nigdy nie spojrzysz mi w oczy? - Bo się boję. - Spojrzeć mi w oczy? - Tak. - Dlaczego? - To proste. - Nie dla mnie. Odpowiesz? - Bo boję się znowu w Tobie zakochać, boję się oddać Ci serce po raz kolejny..

Bo nic się nie dzieje i wszystko jest bez sensu, a jeśli się dzieje, to w nas. Po ciemku.

Majowie powinni napisać "jeśli nastolatek zapomni telefonu , koniec jest juz bliski " ..

Czasami brakuje nam kogoś tak bardzo, że nawet nie odczuwamy już tęsknoty.

Być zamkniętą w Twoich ramionach...- jedyne więzienie, którego pragnę nad życie...

Czasem wracam w tamto miejsce.
Przysiadam na progu nocy,
przymykam oczy,
otwieram szeroko serce.
Wsłuchuję się w kroki ciszy
i tego co wraz z nią nadchodzi.
I otula mnie zapach minionego dnia,
a na policzku czuję wiatru dotyk.
I łudzę się, że znowu pojawisz się
wraz ze świtem,
niczym cudu zapowiedź.

Nigdy nie przychodzisz.