Nie wiem kompletnie co zrobić.
Boję się słuchać. Twe słowa mogą dobić.
Zamykam się w sobie pozwalając Ci odejść.
Mózg podpowiada, że lepiej jest się rozejść.
Myślisz o przyszłości, lecz o mnie nic nie mówisz.
Zadaje pytania, a Ty w odpowiedziach się gubisz.
Nie ufam Tobie. Wiem, że mnie zostawisz.
Raz na zawsze z moim sercem się rozprawisz.
Lecz prosze zrób to tak porządnie, bym na przyszłość wiedziała.
Że najbezpieczniejsza jestem trzymając się od Ciebie z dala.

To przeminęło.
Ból gwiazd, pisk nieba,
To przeminęło,
Czyś wiedział, gdyś się zakochał?
Czy powtórzyłbyś to wszystko?

Nie.

To płacze całe ciało.
Ono umarło.
I choć duszy nie było,
Ona również umarła.

Czy można powstać z martwych?
Zna kto taką magię?
Dajcie zaklęcie,
Powodujące wrzodu wycięcie.

Niżej się być nie da.
To ostatnie w co wierzę.

absurdalne,
kłębki-słowa,
schematycznie
beznamiętne

przejąć ogień,
zanim spadną,
kwaśne deszcze,
krzyczeć- jeszcze!

stąpać cicho,
krucho-szklane,
dobro-zło,
kątem oka

wciaż dy....gresje,
wciąz a....gresje,
krzyczą: jeszcze !

wiem
on osunął mi się na ramiona
przeciekł przez palce
cisza była głośniejsza niż ból
jarzący się metalicznym blaskiem
w bezgwiezdną zimną noc
nie miałam sił

wiem
tam był tylko smętny i niepewny
śpiew [...]

Jak pogodzić
serce z rozumem
czy ktoś mi
wytłumaczyć
to umie.
Że gdy się kocha
kogoś
tak bez tchu
i do dna
i nie potrafi się
przeżyć
bez tego kogoś
ani dnia.
To tak jakby
ktoś
poruszył nagle w nas
trybiki
nacisnął naraz
jakieś
schowane guziki
i nagle zamiast
myśleć co i jak
ktoś przesłania Ci
cały Twój świat.
- to miłość
A przecież
w mózgu ona jest
ona mieści się
właśnie tam
Więc jak to jest
w końcu
z tymi
uczuciami
co królują
i rządzą
nad nami?
Czy to rozum
czy serce
uczucie budzi
w [...]

Od dawna go nie spotkałam,
lecz widziałam go wiele razy,
w głowie tworzyłam setki historii,
kłębiło się we mnie mnóstwo niepoukładanych myśli,
wspomnień,
Dziś pragnęłam go bardziej niż wczoraj,
Chciałam wsłuchać się w ton jego głosu,
Poczuć ciepło jego ciała,
Obecność
Ale nie było szans, odwrotu, możliwości
I żyłam wciąż tam daleko w przeszłości

otwarte Niebo
i staje się jasne
że nie potrzeba
wielkich słów
zaklęć
mądrych linijek
trzydziestu srebrników
złotych kieliszków
sznura i słów
jak sztylet
ostrych [...]

Ona
Przychodzi cicho zapachem świec,
muska nasz strach swym chichotem,
krąży w oddali i ciągle ma chęć
na więcej i kręci się jej kołowrotek...

Czasem przechodzi bardzo blisko,
zabiera ze sobą bliskich,kochanych,
jej chłodu nie rozgrzeje ognisko
rodzinej miłości,płomień słomiany...

Kręgi znajomych się wykruszają
i na cmentarzu więcej tabliczek,
krewni i znani elegie śpiewają
i na pomnikach płoną znów znicze...

A Ona tak krąży i krąży tuż obok
i czasem spojrzy na swoją ofiarę
i nie ma się zlituj i płaczu potok,
jej sprawiedliwość ma swoją miarę...
eugmar.