Zeszyt My favorites;)), MałaMi

Gdy śnimy nieświadomie przenosimy się do innej rzeczywistości - czasami tak pięknej, że powoli rozpływa się po naszym ciele to niezwykłe ciepło szczęścia, innym razem tak strasznej, że gorzkie łzy spływają nam po tych zimnych policzkach. Może czasami warto się uśmiechnąć i iść dalej przez fantastykę snu, by rano obdarzyć innych radosnym uśmiechem.

Biorę zimny prysznic
Zmywam z siebie
Wnikliwe spojrzenia
Co pod skórę się wgryzły
Spłukuję słowa
Obrzmiałe od urojenia
Innych całkowicie potrzeb
Ścieram męczące niedomówienia
Co obsiadły kurzem czepliwym
Zmywam z siebie
Biorę zimny prysznic

Napisany 27 sierpnia 2007r

dzisiaj rodzi się we mnie żywe wspomnienie Tej, która dała mi życie, a której już nie ma...

wiem, że tam w górze pieczesz dla mnie niebiańsko pyszny tort
kocham Cię Mamo i tęsknię...

Witamy w czasach, gdzie starania nie mają żadnego znaczenia - a słowo "idealny" przyćmiewa realne myślenie i ludzką rzeczywistość.

Tyle pięknych słów, wyjątkowych chwil, niesamowitych przygód... A Ty mnie nazywasz tylko koleżanką. Bolesne, przyjacielu.

Spuchnięte od płaczu oczy ukryłam pod okularami słonecznymi. Musiałam wyglądać idiotycznie. Słońce, przecież, świeciło tak, że nie roztopiłoby nawet jednego płatka śniegu. Szłam wolno ulicą. Ludzie mknęli w swoje strony. Było tak, jak kiedyś. Znowu wpadłam w anonimowość. Byłam jedną z jednostek szarego tłumu. I było mi z tym tak dobrze.

Nie tańczyliśmy
a zatem skąd wiesz jakim
jestem kochankiem..

$M

Czasami wydaje nam się coś tak bardzo, że sami w to wierzymy. Dopiero po pewnym czasie zdajemy sobie sprawę, że prawda jest inna.

W obliczu Boga oraz wszystkich obecnych przyrzekłem jej miłość i oddanie w chorobie oraz zdrowiu i nigdy jeszcze nic nie sprawiło mi takiej satysfakcji.
Był to, pamiętam, najpiękniejszy moment w moim życiu.


Minęło już czterdzieści lat i wciąż pamiętam dokładnie tamten dzień. Jestem być może starszy i mądrzejszy, przeżyłem być może od tamtej pory szmat innego życia, wiem jednak, że kiedy nadejdzie w końcu mój czas, wspomnienie tego dnia będzie ostatnim obrazem, jaki pojawi się pod moimi powiekami. Wciąż ją kocham, widzicie, i nigdy nie zdjąłem z palca obrączki. Przez wszystkie te lata nigdy nie miałem ochoty tego zrobić.
Oddycham głęboko, nabierając w płuca świeżego wiosennego powietrza. Chociaż zmienił się Beaufort i zmieniłem się ja, powietrze jest wciąż takie samo. To powietrze mojego dzieciństwa, powietrze moich siedemnastych urodzin i gdy wypuszczam je w końcu z płuc, mam znowu pięćdziesiąt siedem lat. Ale to nieważne. Uśmiecham się lekko, podnosząc wzrok ku niebu, świadom jeszcze jednej rzeczy, której wam nie wyjawiłem: swoją drogą, wierzę teraz, iż cuda się zdarzają.