Zeszyt My favorite, Yoanna1992

Zapadam się w wątpliwości
Jak mogiła się zapada w ziemię
Jak niedźwiedź w sen zimowy
Jak zmrok zapada albo cisza
Jak na zdrowiu i na chorobę i gasnąc w oczach
Na śmierć wątpliwości się
Zapadam

A w moim domku
gdzie szeptem zaklinam deszcz
jesień nasiąka snami

drżą barwy niespokojne
w kolorycie mgieł
opadających w nagość

puk puk
nie jeszcze

stuknęły drzwi
poniosły odgłos spóźnionych stóp
harmider krzyków i pośpiechu
które karmią blady świt

kto tam
co tam znów

się szczerzy się szerzy
się gości zazdrości szeleści

a słowo
w pół zdania urwane

iskrzy w brzasku
iskrzy w cieniu
o zachodzie słońca
i w krótkim skrawku dnia

zaczarowane

Jesteś !
Nareszcie jesteś !
Tak pięknie.
Tęskniłam, czekałam.
Pragnęłam Cię całym sercem.
Dlaczego kazano mi tak długo na Ciebie czekać?
Jest dobrze.
Proszę niech tak zostanie.
Jeszcze chociaż przez jedną chwilę.
Moment.
Daj mi się sobą nacieszyć.
Bądź.
Tak po prostu.
Chwilę dłużej niż zawsze.
Nie chcę znów czekać i tęsknić.
Nie chcę Cię szukać.
Proszę, bądź, zostań.
Na zawsze

SZCZĘŚCIE !

będę tęsknić...

Z wiara w sercu gnam pod wiatr
na przekór myśliwym losu których
cięciwa łuku pęka w szwak
czuje w trzewiach woń chaosu
Ten potencjał pomaga mi wstać
Boże powiedz czemu wokół tylu wrogów
czemu świat to połączenie
głupoty i upadania ponad rozum