Zeszyt Moje wiersze, Mariposa_lyrics

Tylko czasami
Pobrudzę marzenia
Myśleniem o Tobie
I wyhaftuję Twój obraz
Na mojej skórze
Wodoodporny.

Z kolorowych snów
Codziennie zmywam
Kontury Ciebie
Łzami, tęsknotą
Wspomnieniem
Zaplanowany zakopaniem
Tego pragnienia
W potrzebie

Tylko czasami
Zapalam świeczkę
Nad nagrobkiem
Twojej miłości
Która duszy, ni ciała
Nie miała

Z bałaganu
Pozostawionym koło mnie
Zbieram kawałki ust
W których jeszcze płynie
Miód spijany przez czas

I karą jest życie myśleniem
Za niespełnione kochanie
W przestrzeni ramion pięlęgnuję
Marzenie o miłości

Tulę się do zdjęć
Nakazuję pamiętanie
Tylko czasami
Odlatujesz w moją niepamięć

Miłość jest poematem
Odczytywanym w różnych kolorach
I czasem traci kolorowy płatek
Ale jedno co nie spada,
to że zawsze będzie z Tobą.

Miłość ile razy cię widziałam
W każdej barwie
Muszę ci powiedzieć,
że cię nie znalazłam.

Nie pozwalasz życiu być życiem
Przynosisz mi sen w środku dnia.
Miłość, to co czuję do Ciebie
Topi moje serce w łzach.

Jesteś moją prawdą w kłamstwie
Z tobą oddycham, chodzę i śpię
Miłość jesteś przyjaciółką na całe życie
Ale za bardzo ranisz mnie

Nie dajesz mi przestrzeni
Budzisz mnie w środku nocy
Miłość ją czuję do Ciebie
Strzela do mnie z procy

Czy jesteś ślepa moja miłości
Że nie umiem żyć bez Ciebie?
Ale za bardzo Cię znam
Więc nie pytaj o to czy Cię chcę

Miłość jesteś piosenką na ustach i kostką soli
Ale za bardzo mnie ranisz
Więc nie pytaj czy Cię pragnę
Nie pytaj czy cię kocham

Na ulicy siedział pijak
Koło monopolowego
Podeszłam
Spytałam o dzionek
Pomylił mnie z Heńkiem
Chyba kolegą
Zdjęłam szalik
Rękawiczki, czapkę
I mu dałam
Przedstawiłam się
"Jestem kobietą"
Lecz wdzięczności
Nie dostałam

Szedłeś parkiem
Z psem na spacer
W prawej gazeta
Przy lewej kobieta
Z przodu wózek
I kołysałeś swój świat
Spokojnie marnowałeś czas
A ja odeszłam
W cichym rytmie zegara,
który nadaje mi ton powagi.

Jesiennego wieczoru
Zapaliłam papierosa
Rzuciłam go
Jak rzucę Ciebie...
Jutro.

Nie pytam jak Ci minął dzień
Bo wiem, że nie ma dni
Tulę się do kartki i zasypiam w jej objęciu
Piszę do Ciebie-to chyba ostatni list

Mam nadzieję, że jesteś spokojny
I spokojny jest świat w Twoich snach
A Twój sweter przenika zapachem barw
Nie pada deszcz, nie dogania strach

Powoli gasnę, głodna Twych słów
Tak dużo chcę Ci powiedzieć
Na dworze skrapia się niebo
Nie przyzwyczaję nigdy się do tego stanu

Żałuję, że nie ma mnie
Tam gdzie czas zatrzymał bieg
Przy mnie został płomień świec
Powoli gaśnie, ale myślami nie opuszczę Cię

Cicho jest w tym domu
Tylko tupot wspomnień
Chodzi po pokoju
Ale przynajmniej on tutaj jest

I późno jest by opisywać tę noc
Stoi przede mną pusta szklanka
Prawie tak samo pusta jak moje życie
A na łóżku ciepły koc a pod nim sen

Nie pytam jak Ci minął dzień
Bo wiem, że nie ma dni
Tulę się do kartki i zasypiam w jej objęciu
Piszę do Ciebie-to chyba ostatni list

Chociaż wiem,
że czarny prowadzi muzyką, która we mnie gra.
I jestem zła powracając w czerń.
A wracając do słów,
bez różu,
kłujących jak ciernie w moje bose stopy,
zakładam kolor,
do którego wracam,
kiedy cię nie ma.
A moje oschłe serce porównujesz do pustyni,
a przenośnie moje,
odlatują z twoją pamięcią,
kiedy odchodzisz niezauważony
I boję się tego, że zostanę tutaj,
a ty będziesz pode mną.
I mogę walić głową w mur,
a twoje serce tylko na to się uodporni.
W nocach tych samotnych ciebie mi brak,
odlecieć mogę dzięki tobie,
bo tylko ty potrafisz oderwać moje nogi od betonu.
I pokazać, że jestem zbyt uzależniona od twojego głosu..

Klęczę nad kamiennym domem
Leżysz tam ty
Dookoła krzyczą cicho kruki
Po policzkach spływają łzy
Zabił Cię ten wielki, nie ocalił Cię
Dałam Ci bzy, jeśli powąchać chcesz...

A dookoła tak cicho
W oczach moich łzy
Wszyscy zapomnieli
Że byliśmy kiedyś razem
Ja i ty

Miłość jest poematem,
który jest czytany w różnych kolorach.
I czasem straci kolorowy płatek
Ale jedno co nie znika
to, że zawsze będzie z Tobą

Mariposas - "Miłość"

Już nie wrócisz.
Wszyty w część wspomnień
Będący słowem na ustach
Ten koniec nie ma końca
Każdego dnia proszę Boga
Abyś obudził się, wstał
I przykleił spojrzenie na mnie
A jeśli naprawdę nie wrócisz
Czy tęsknota zje ze mną paznokcie?
I zawiesi kolejną gwiazdę na niebie?
A później będzie cicho
I tylko szepty obcych
Ich krzyki ogłuszą moje serce
I skażą mnie na płacz w Twoim imieniu
A jeśli to jest sen
I jestem aktorką w tym śnie
I jestem reżyserem wspomnień

To odejdź już ...
Odejdź.
Precz!

Trudno jest wymagać od chwastu kwiata
I prosić o deszcz gdy patrzy słońce
Zbywać w środku
I iść tyłem
Czuć jak rośnie na tobie czas
I jak zaczynasz ważyć więcej niż kilo

Zatrzymałam rytm by nie pogubić strat
I wierzyłam w koniec na początku
Czując jak kłuje mnie miłość
Siedzieć na skrawku nienawiści

Nauczyłeś kochać śmierć
Patrząc jak płaczę nad rozlaną wodą
Liżąc sól i połykając ból
Mówiąc słowami zawiści

Dlaczego co kocham robi się nudne
I szukam dziury w tkaninie
Czuję, zaczynam lubić koty
Biorę swoje lata poważnie

I kiedy gubisz to co miałeś
Tęsknisz za tym co zostało
Ważąc lepiej czy gorzej
Giniesz z pragnienia

Wskrzesić żywą
Czy topić umarłą
Czekam na wschód po zachodzie
I wierzę, że nie zginiesz wracając

(początkowo miał być to tekst piosenki)

Jeśli się nie obudzisz
Oczy okryję czernią
I zasnę razem z tobą
I z nadzieją, że życie śpi

Jeśli nie powiesz nic
Zaszyję usta milczeniem
I powiem głuchemu światu
Że uczynił mnie niemą

Jeśli zechcesz odejść
Wydepczę wszystkie ścieżki
I zabiorę ich odciski sobie
Idąc za Twoimi śladami

Jeśli popełnisz grzech
Wezmę go na plecy
Odejmę ciężar z Twojego karku
I wejdę w kajdany

A jeśli nie pokochasz
I skażesz mnie na miłość
Umrę milcząca
W nadziei, że zimno życia odda mi kiedyś szczęście