Zeszyt moje...., kika

Pojawiłeś się nieśmiało
W progu mego serca
I czekałeś kiedy w końcu
Cię zaproszę tam na stałe
Zamieszkałeś w zakamarkach mego wnętrza
I tak trwamy już od wielu lat

Mówisz że czerpiesz ze mnie siły
Gdy widzisz radość na mej twarzy
Gdy w oczach się pojawia szczęście
Dla ciebie jest to dawką mocy
Energią humor jest wesoły
Ze smutku twe ocieram serce

Mówisz że jesteś potworem
Którego emocje kreują
Twoje życie jest chore
usuwasz zatrutą krew
Uleczyć duszę tak chcesz

Uwielbiam te poranki z tobą
Kiedy jeszcze niewinnie leżymy
Czekając na to kto pierwszy wstanie i zrobi kawę ;)

Gdyby niektóre uczucia i decyzje dało się zetrzeć gumką jak ołówek wszystkim było by łatwiej.

Kiedyś przypadkiem coś się zaczęło
Od tamtej pory jest pięknie
Czasami za bardzo tęsknię
Hamuję swoje emocje
Ale to nie pomaga
Miłość cały czas płonie

Niepodważalnie prawie idealnie
Bez cienia nudy
Dzień w dzień inaczej niepowtarzalnie

wyjeżdżam wyjeżdżam bo tu życie to ściema
wyjeżdżam wyjeżdżam choć tam też raju nie ma
życie to nie poemat więc trzeba w drogę ruszyć
by móc się przekonać czy mam gdzie jeszcze wrócić
w walizkę spakuję wszystkie piękne wspomnienia
te chwile co warte by zawsze były żywe
momenty jedyne i jak bardzo prawdziwe
czas zacząć kolejny etap życiowej podróży
zamknąć drzwi beznadziei która się tak dłuży
znaleźć własne miejsce na przestrzeni życia
odbić się od tego co mnie ogranicza
nigdy się nie dowiem jeśli nie spróbuję
wtedy być może wolność poczuję.