Zeszyt Moje poszarpane myśli, Kama73

może to zabrzmi paradoksalnie, ale myślę, że czasami staje się sama dla siebie swoim największym wrogiem
dlaczego?
bo o wiele łatwiej, wręcz nawet bez problemu lubię robić coś dla kogoś, dla bliskich ale nie tylko, dla przyjaciół też a także obcych ludzi
natomiast czasem pewnych rzeczy nie chce mi się zrobić dla siebie
tym samym siebie traktuję czasem po macoszemu, więc staję się swoim własnym wrogiem
a walka z sobą samą wcale nie jest taka łatwa
bo czasem trudno wyjść z pewnych schematów
trudno mi się walczy ze sobą!

Maziowata szarość, nicość przenika moją dusze
Jakby chciała odebrać kolory mej duszy
Zalać mój błękit duszy swą szarością
Zniewolić ją swą nicością
Próbuje walczyć z tą powodzią duszy
Czasem udaje się, ale są takie chwile
Kiedy nie nadążam splecionymi dłońmi wylewać szarość
Wówczas pozwalam zalać się szarości tak do końca
Po same czubki i końce mej duszy
Zadowolona szarość wypełnia mnie po same brzegi
Ale jej nadmiar, jej zachłanność w najcieńszym, najczulszym punkcie
Mej duszy swoim pazurem zachłanności rozdziera mnie
Tym samym tworząc szczelinę swej destrukcji
Przez którą wyleje się cała
Uwalniając mą duszę od swej maziowatej, zimnej szarości
I znów błękit mej duszy nabiera kolorów intensywności, kolorów życia.

przeraziłam się zalewająca nas coraz bardziej modą na androgenizm... ludziom już nie wystarcza normalność, znudzili się nią, szukają inności... excytują się kobiecymi mężczyznami i męskimi kobietami... mnie to przeraża... taki kobiecy mężczyzna komu się ma podobać, kobietom czy mężczyznom? bo już się pogubiłam, o co w tym biega... w swojej kobiecości zaczynam się czuć jak ginący dinozaur... zastanawiam się czy to jest ewolucja czy rewolucja?!

moje myśli pulsują jak gejzery... czekam na niego, ma przybyć jak książę jasności... ekscytacja pierwszym spotkaniem daje mi się we znaki... znamy nasze głosy, nasze myśli, pragnienia nawet grzechy ale nie widzieliśmy się jeszcze na żywo... tęsknie za nim jakbym go znała całą wieczność... to jest tak piękne, niesamowite jak Bezsenność w Seattle, jakbym grała bohaterkę w tym filmie

uwielbiając twórczość Hansa Rudolfa Gigera, czuję się jak alien wyalienowany jak ksenomorf, którego On stworzył

nastąpił karmazynowy przypływ jej endometrium… poczuła się lekko rozdrażniona, lecz on nie dał się jej wyprowadzić z równowagi… cierpliwie i z czułością jej słuchał… ona wydała mu się jeszcze piękniejsza… była hormonalnie pobudzona jak co miesiąc, bardziej szalona. . . czerwona na niej sukienka, czerwone jej usta zdały się wirować… był to taniec wariatki… on uwielbiał te jej comiesięczne karmazynowe szaleństwo jakiemu się oddawała bezwiednie

Boże dzieciątko, to źródło miłości dane nam od Boga. Źródło, które nigdy nie wysycha. Pij z niego i dziel się z innymi. Im więcej z niego czerpiesz, tym większym strumieniem tryska.

Idą święta a mnie się chce miłości, sexu, pieszczot :-)
Ale tak myślę, że to nie jest złe w końcu to święta gdzie miłość i nadzieja narodzi się w małej stajence.

Dura sex, sed sex - parafraza łacińskiej sentencji: dura lex, sed lex - twarde prawo, ale prawo