Zeszyt Moje opowiadania. , Olunia137

W powietrzu było czuć magiczne aromaty ; świeżo skoszonej trawy, najróżniejszych rodzajów kwiatów, zapachu promieni słońca oraz nieznośnego potu z dodatkiem szamponu ogórkowego , który przyczynił się do odruchów wymiotnych. Często chodziła tą ścieżką, specjalnie wydłużając sobie drogę oczekując że jedną dłużą minutą poukłada puzzle swojego życia. Dzisiaj z samego rana znowu dostała anonimową kartkę. Były wydrukowane na niej czarnym tuszem te same słowa.
Spotkajmy się o 17.00 godzinie, w barze „Pod tunelem” , przyjdź sama, bo bolą mnie już usta.
Za każdym razem, zastanawiała się co oznaczają słowa "bo bolą mnie już usta". Wydawały się coraz głupsze chociaż zawsze brzmiały tak samo. Bała się pokazać ten tekst komukolwiek, wiec chowała wszystkie kartki pod łóżko, gdzie mama jej nie zaglądała. [...]

Otworzyłam ciężkie powieki, czułam ból w okolicy całego kręgosłupa. Widziałam najpierw jak za mgle. Niespodziewanie obraz robił się wyraźniejszy.. widzę.
Za bardzo nie wiem co widzę. Zadziwiająco szybkim ruchem wstałam, podskoczyłam raz aby sprawdzić, czy ta dziwna powierzchnia jest stabilna. Wydawała się być zrobiona z błękitnych chmur. Tu i ówdzie można było zauważyć drobinki odłamków, które nie były ze sobą połączone. Boję się, że jeżeli będę chciała wejść w miejsce gdzie są odłączone to spadnę. Spadnę ? Przestałam myśleć racjonalne.. jaka była ostatnia rzecz jaką robiłam? A już pamiętam przechodziłam przez ulice, była wtedy mocna zawierucha intensywny śnieg padał w bliskim czasie dość często a w dodatku w nocy pojawił się mały grad. Tak mówił tata kiedy nie mógł spać. [...]

Dziewczynka siedzi na chodniku gdy leje deszcz.
Inni chodzą i obrzydzeniem ją mijają, myślą że jest nienormalna..
A ja podchodząc do niej z uśmiechem na twarzy pytam się :
- Co robisz, przeziębisz się ?
Wyciąga w jej stronę pomocną dłoń.
Ona nadal siedzi po turecku, odpowiada :
- Widzisz te pióra wokół mnie.
- Trudno je nie zauważyć.
- One odpadły z moich pleców.
- Jesteś aniołem ?
- Upadłym aniołem, miałem pokazać ludziom dobro i otworzyć im zamknięte oczy.
- Ale coś się stało ?
- Zobaczyłam te wszystkie przyjemności co dostali ludzie od siebie i dzięki siebie.
Umilkłam...
- To podnieś te pióra i przyklej je.
- Tu jest właśnie problem, co dotknę pióra to te płonie ognieniem Bożym.
- Nie może ci przebaczyć?
- Ja jestem jednym z milionów nie obchodzę innych. A ci nie zimno ?
- Nie, Twoja historia jest fascynująca.. jak ty.
- Miałam pokazać. Ludziom czym jest dobro a teraz nawet mój widok jest im obojętny.
- Ale co masz zamiar robić ??
- Zginąć ? I wrócić do domu w hańbie.
- Czyli sugerujesz ludziom żeby się podawali, tak jak ty teraz ?
- Ale jeśli to nie ma sensu.
- To wstań i zacznij wszystko od początku.
- Czy czego mam was uczyć jeśli to wy mnie uczycie.
- Życie uczy.
- Boję się.
- To chodzi do mnie.
Ona była aniołem a ja byłam dziewczynką potem okazało się że to ja jestem aniołem a ona dziewczynką.

W jednym miejscu znalazły się dwie dziewczyny. Jedna : szczupła, pełne czerwone usta, piękne proste bląd włosy. Druga : przy kości, wąskie często blade usta, kręcone brązowe włosy. Ta pierwsza szalała za chłopakami. Ta druga była za bardzo wierząca. Pierwsza jak szła do sklepu kradła co mogła i zawsze miała dużo wspanialych rzeczy. Druga nie kradła ale za to nic nie miała jak grosza zabrakło. Pierwsza jak nie nauczyla się na sprawdzian zawsze ściągała i dostawała piątke. Druga jak nie nauczyła się na sprawiadzian nie ściągała i dostawała jedynki. Pierwsza zerwała się z w-f i poszła śledzic chłopaka. Druga została na w-f i meczyła się. Pierwsza obrażała się bez powodu. Druga przebaczała wszystkim. Nagle w jednej sekundzie znalazły się w tym samym miejscu. Piewsza poszła do nieba. A Druga musiała spłacic osiem lat w czyśćcu.

KONIEC !

( Podkreślam fabuła jest wymyślona )

Niebo zrobiło się brudno niebieskie, bez gwiad, bez planet. Śmieję się, bo to złudznie na górze otacza nas cały kosmos, ale my go nie wiedzimy. Czyli że co ja świata nie wiedzę. Ty świata nie widzisz, czyli te szere budynki, te puste uliczki, te od czasu do czasu przejeżdżające samochody, te latarnie co dają mały blask pomarańczowego światła są wymysłem, może my jesteśmy marionetkami Boga, może te ślady na mym kręgosłupie to dziury gdzie są sznuki , które nie widac...czyli że co nowe złudzenie. Serce wali jak oszalałe...widzę na prost ducha.. obok także. Mam halucynacje jak laleczka Boga może miec halucynacje. Przyśpieszam swoje kroki, kogo chcę oszukac ? Nikogo nie ma... jest tylko mój przyjaciel znany pod pseudonimem strach. Czego znowu on od de mnie chce czy za mało mu zapłaciła... żeby dał mi spokuj. Ja zaras oszaleję słyszę głosy w głowie mej. Klękam jak idjotka na zimnym chodniku.. nie mogę się ruszyc.. nie mogę odychac. Czy można zapomiec jak się odycha ? Nagle czuję ciepło czy to wkońcu Bóg. Otwieram ciężkie powieki widzę najukochańszą twarz mojego starszego wiekowo kochanka. Zastanawiam się przez chwile czemu leżę koło osoby co powina przestrzegac celibatu. Może tym snem dostaję znaki że robię zle. Ale przecież to on mnie wybrał ja tylko mu się oddałam...

KONIEC !

( Podkreślam fabuła jest wymyślona )