Zeszyt Moje najpłodniejsze DYSKUSJE, Krio

Ciągle wracam do tej myśli, "przeżuwam" ją, obracam, poddaję analizie...i to śwadczy o jej wyjątkowości i celności...

Pozdrawiam:)

Do Boga nie podskakuj, ale myśl niezła.

"Osądzając,jesteśmy jak ludzie,
przebaczając,zachowujemy się jak coś więcej..."

Takiej wersji bym się trzymał...

Istnieje - w wielu odsłonach. Często z takiej przyjaźni wyewolowywuje miłość. Gorzej jeśli dwoje ludzi nie może przerobić przyjaźnią na coś więcej i znajomość utyka w tym punkcie. Ale i w tym należy szukać plusów -najpiękniejsze gdy tacy ludzie nadal ze sobą rozmawiają, nie przechodzą na drugą stronę ulicy przy przypadkowym spotkaniu. Ba, nawet na kawę wyjdą i dobrze sobie życzą. Emanuje z nich spokój, a nie żal. I po tym poznasz takich ludzi. Chylę przed takimi czoło.