Zeszyt moje , Lilith456

Tego dnia było inaczej... Pustka i samotność przenikała mnie bardziej niż kiedykolwiek, mimo wszystko potrafiłam dać uśmiech innym. Ten paradoks uczuć był nie do opisania. Kiedy słyszę od ludzi, że jestem wyjątkowa, zawsze uśmiechnięta, pełna życia, wtedy kropelki wspomnień delikatnie spływają mi po twarzy. Chciałabym naprawić cały świat, dać wszystkim szczęście, nie pozwolić na ból i samotność, ale nie potrafię. Bezsilność pozornie kłóci się z radością, jednak determinacja pomaga połączyć te dwa uczucia. Może całego świata nie zmienię ale chociaż odrobinę swojego i czyjegoś świata mogę uczynić lepszym.

Jak Cię nie kochać, pamiętając tyle o Tobie. Dwa lata minęły, a ja właśnie pokochałam Cię na nowo, chociaż Ciebie już dawno w moim życiu nie ma. Rozkochały mnie wspomnienia o Tobie. Pamiętam jak przychodziłeś z gradową burzą na twarzy. Zły, że musisz być tutaj, wśród ludzi, których nie interesuje to, co Ty kochasz. Wtedy wystarczyła sekunda mojego spojrzenia, jedno moje słowo, jeden mój uśmiech, a Twój lód się topił. W pięknych niebieskich oczach zapalały się iskierki, a usta śmiały się do mnie. Nie było chyba nic cudowniejszego niż rozpogodzenie Twojego nieba. I Ty rozpogadzałeś moje, przy Tobie nie mogłam nie być szczęśliwa. Pamiętam, jak widziałeś każde przelotne uczucie na mojej twarzy, jak wiedziałeś więcej, niż Ci mówiłam, jak zauważałeś [...]

Stało się...
Spotkałam Cię ukradkiem spoglądałam szukając Twego wzroku w błysku słońca wschodu,
Stało się poczułam wspaniały dreszcz gdy uśmiechnąłeś do mnie się,
Stało się ,serce me załomotało i więcej uśmiechu tego chciało
Stało się, Twój głos pieścił zmysły me gdy powiedziałeś pierwsze "Cześć "
Stało się podałeś mi swą dłoń, a w myślach mych w ramionach Twych szukałam swych
Stało się, napisałeś słodko tak " ślicznotko bardzo mi uśmiechu Twego brak"
zawstydzona i szczęśliwa byłam tak myśląc może Bóg w Tobie szczęcie mi wreszcie chce dać
Stało się, cieszyłam się na pierwszy wspólny dzień,
Stało się, mój świat nabrał pięknych barw, których nie zna świat
Stało się, zapragnęłam bliżej Ciebie być
Stało się, chciałam byś był każdą myślą dnia [...]

Adrian: Przed oczami zobaczyłem nią. Kręciła się w kółko, lekko ruszając skrzydłami...
Adrian: Co tu robisz o tej porze samotnie?
Laura: Miałam nadzieję że się zjawisz właśnie
Adrian: Jak to?
Laura: Przeczytałam kiedyś że jeśli będę się kręcić na wzgórzu Jelenim, przy pełni księżyca, to odpędzę wszystko co złe, a pojawi się dobro, tu na ziemi.
Adrian: Ale skąd wiesz że jestem dobry?
Laura: Czuję to [Uśmiech]
Adrian: Jesteś pewna?
Laura: Nie. Nic innego niż zaufać mi nie pozostało. Wiem że możesz być tylko złudzeniem....możesz mnie zranić... być jednym z nich. Jednak co robisz gdy boisz się?
Adrian: Odlatuje
Laura: No właśnie. A ja nie potrafię.
Adrian: Więc się boisz?
Laura: Tak, tak.... właśnie boje się.
Adrian: Ale przecież możesz biec?
Laura: Nie zawsze. Dlatego kręcę się widzisz. Nie chcę patrzeć do końca trzeźwo. Chcę jeszcze mieć tą garstkę fantazji. To wszystko wygląda inaczej gdy wirują drzewa, gwiazdy, rzeki przed oczami.
Adrian: A próbowałaś odlecieć?
Laura: Próbowałam...ale miałam nadzieję że ktoś mi pomorze, nauczy.
Adrian: Musisz być silna. Siła wampira.
Laura: [śmiech] Czy ja wyglądam na wampira?
Adrian: Będziesz!

Uczę się czułości. Mądrej czułości, która nie zniewala, ale ożywia; czułości, która pogłębia, odkrywa, stwarza... Ogromnie trudno o tym mówić... Przychodzi w życiu taki czas, kiedy wyrasta się ze słów, tak jak wyrasta się ze "snów o potędze", a dorasta do ciszy, do łagodnego milczenia, do gestów, które uzdrawiają, do spojrzenia, które koi... Jak trudno o tym pisać, jak trudno...

- Proszę, wejdź. – Przez moją twarz przebiega mimowolny, nerwowy uśmiech.
- Dzięki. – Odpowiada, po czym w skarpetkach staje w przedpokoju i zdejmuje ciężką kurtkę. – Naprawdę zajmę Ci tylko chwilkę.
Wygląda jakoś inaczej. Jest przejęty. Nie patrzy mi w oczy. Speszony. Jest w nim coś jeszcze. Dziwnego. Coś, czego do końca nie potrafię nazwać. Jest obcy. Obcy, jak z piosenki Lady Pank. Boże, żebym tylko nie zaczęła jej teraz nucić!
Idę do salonu, on posłusznie, bez słowa za mną. Siadamy na kanapie, między nami zmieściłyby się jeszcze spokojnie dwie grube osoby. Opieram się przedramionami o kolana, on siedzi wyciągnięty, z rękami skrzyżowanymi na piersi. I cisza.
- No, powiedz to. – Przerywa milczenie. Uśmiecha się ironicznie.
- Co? [...]

- Dobranoc. – Powiedziała jej mama, otwierając drewniane drzwi. – Tylko nie siedź za długo.
- Dobrze mamuś. – Odparła z uśmiechem. – Dobranoc.
Już za chwilę została sama w pokoju. Siedziała na dużym parapecie, wyłożonym
miękkimi poduszkami, przykryta kocem. W ręce trzymała piszące na czarno pióro, które dostała na urodziny, na kolanach miała położony otwarty, skórzany pamiętnik z grubymi, śnieżnobiałymi kartkami. Piła ciepłe kakao, patrzyła przez okno.
Coś wspaniałego. Zima jest taka cudowna. Pięknie ośnieżone drzewa, płatki śniegu wirujące na wietrze niczym małe, bielutkie baletnice.
Przyłożyła nos do szyby, podziwiała piękne pola, zamarznięty staw sąsiadów, ogromny księżyc. Marzyła, by kiedyś wybrać się w podróż w nieznane, pozwolić gwiazdom zastąpić jakąkolwiek mapę czy też nawigację. Już w te wakacje chciała [...]

Często spotkania nawet nagłe,niespodziane uświadamiają nam co nieco.Tak było i w tym przypadku.Dzieliły nas dwa pokolenia,kobieta ta była wolna niczym ptak.Tak, przypominała mi to urocze stworzenie,widziała tyle co on,była wolna,mogła polecieć gdzie chce,przed siebie nie zważając na to co za nią.Różniło ich tylko jedno,Pani Aurelia,bo tak miała na imię nie posiadała skrzydeł,mogła je zdobyć,ale nie dbała o to,była młoda,może i głupia,a teraz...było już po prostu za późno.Instytucja małżeństwa byłaby dla niej niczym kula u nogi,co nieraz z wielkim przekonaniem próbowała mi wmówić wskazując za przykład swoją siostrę Hanię,mężatkę z krwi i kości.
Na studiach,prestiżowych bo była to medycyna mogła zabłysnąć niebywałą inteligencją,ale także nienaganną urodą.Do takiej kobiety ciągło mężczyzn,chwaliła się wspominając tęsknie lata utraconej już dawno młodości,wyliczając przy tym obszerną listę kochanków,którzy byli dla niej niczym medale dla sportowca,trzymane skrzętnie w szklanej gablotce,żeby się nie zakurzyły.Miałam nieodparte wrażenie,że te stale odkurzane wspomnienia to jedyne co jej teraz pozostało.

-Cześć Mamo!- zawołała Dominika, przepełnionym szczęściem głosem.
-Cześć córeczko, jak tam w szkole? Co się takiego wydarzyło, że jesteś taka szczęśliwa? - zapytała mama.
-Pamiętasz, tego chłopaka Arka? Który jest 4 lata starszy?
-A to ten, którego poznałaś na imprezie 3 czy 4 lata temu?- zapytała mama.
-Tak ten.. Postanowiłam, że zaproszę go na moją studniówkę, co ty na to?- zwróciła się z pytaniem do mamy Dominika.
- No cóż to Twoja decyzja, zrób jak uważasz. - z rozwagą odpowiedziała mama, jakby przeczuwała to, że jej ukochana córeczka będzie cierpiała przez tego chłopaka, bo doskonale pamiętała, że już nie raz ją zawiódł.
"hej, mam pytanie. Pójdziesz ze mną na studniówkę?" chyba ze sto razy zmieniła tą wiadomość, potem usuwała, a [...]

- Kim jestem? - wyszeptała ukryta w Jego ramionach. Poczuła delikatny zapach wrzosów, ciepłego miodu i ciasteczek. Gdy zamknęła oczy, miała wrażenie, że wróciła do Domu.

Jesteś cudem.

Jego głos był lekiem na jej rany. Koił i dawał nadzieję, rozpalał iskrą radości, sprawiał, że płomień jej życia błyskał wesoło i nie gasnął przy najlżejszym podmuchu.

Jesteś Moim dziełem, Moim Stworzeniem, Moim dzieckiem. Zrodzona z Mojej miłości, jesteś Moją miłością. Nikt i nic nie ma prawa Cię zranić, tknąć Cię w zły sposób. Ja jestem przy Tobie, Ja jestem z Tobą, Ja jestem w Tobie. Ze Mną Twoje piękno wychodzi na powierzchnię, tylko ze Mną Twoja dusza może być szczęśliwa...

- A co jeśli popełnię błąd? Jeśli zrobię coś złego? - spytała zlękniona, mocniej do Niego przywierając. Usłyszała melodyjny śmiech, tak jakby rozdzwoniły się tysiące dzwoneczków.

To co wtedy? Czy perła spadając w błoto, przestaje być perłą?

- Nie... jest nadal perłą, choć zabrudzoną.

Właśnie... wtedy trzeba ją oczyścić... Dlatego tu Jestem.

Dzień Dobry . Dzwonie z szkolnego sekretariatu.
-Dzień dobry . Stało się coś ?
- Pańska córka miała wypadek . Złamała nogę . Jak można prosiła bym o szybki odbiór Alicji.
-Dobrze już jadę …

***
Stała na pobliskim cmentarzu oparta o kulę . Wiał lekki wietrzyk , który targał jej włosami . Ciepłe promienie słoneczne osuszały jej łzy .
Miała wrażenie jak by była pod wodą . Otaczające ją głosy i jęki zawodu , cichy płacz i modły księdza dochodziły do niej przytłumionym dźwiękiem .
Czuła się tak jak by się zapadała w ciemną otchłań z , której już nigdy się nie wydostanie . Ciężki gips przygwoździł ją do ziemi , nie pozwalając jej odejść .Spojrzała na tłum otaczający [...]

Znów usiadła na skraju łóżka trzymając w prawej ręce ostrze, niby było małe, ale przenikało przez warstwy skóry tak dobrze, że nie trzeba było używać dużej siły, by ujrzeć wypływającą krew.
Nikt nie był świadomy, tego, że wiecznie żartująca, pełna życia dziewczyna samo-okalecza się...
Dziewczyna, jak to dziewczyna. Posiadała marzenia, by mieć chłopaka, który będzie ją kochał na zawsze i bez względu na to jaka jest.
Poczuła ból... a w sercu ulgę. Może się to wydawać dziwne, ale właśnie tak radziła sobie z problemami.
Tym razem, ostrze wymknęło się...

***

Pomyśl zanim kogoś urazisz.
Pomyśl, bo nie każdy potrafi nie przejmować się Twoją opinią.