Zeszyt mój zeszyt, alek613

Znowu miałem piękny sen, budząc się jednak doszło do mnie że jesteśmy od siebie dalej niż tylko dzielące nas kilometry.

Śniłaś mi sie w nocy to był piękny sen,
podszedłem do Ciebie uśmiechnęłaś sie delikatnie,
wziąłem Twoją dłoń i poczułem wiatr który pchnął mnie w Twoje ramiona, zbliżyłem usta do Twojej szyi i nagle zapadła cisza, a w tej ciszy kończył sie ten piękny i niezapomniany sen.

Głos sumienia zachrypnięty,
struny jego popękały.
Nie będziesz w-niebo-wzięty,
bo serca przez ciebie płakały.

Dzisiaj uplotłaś sobie dwa fikuśne warkocze
i stałaś się dziewczyną jak za dawnych lat
czym jeszcze miła pragniesz mnie zaskoczyć ?
czy tak jak wtedy poruszysz mój nieśmiały świat ?

A ty kładziesz drżący palec na moich ustach i mówisz:
teraz cichutko miły, dzieci śpią…niech zagrają dreszcze
i tak jak wtedy na łące, wśród ciszy…mnie rozbierz
i muskaj mnie nieśmiało ustami od stóp aż do piersi…

Pieść mnie miły szalenie, tak nieporadnie i tak dziko
zatrać się w dotyku kształtów ciała dziewczęcego
niech twoje oczy jeszcze raz, tak jak wtedy zabłysną
i przywołają najpiękniejszy zachód słońca ówczesnego…

Spraw by moje ciało napięło się tak jak struna gitary
wydobądź dreszcz, który spłoszy senne ptaki i motyle
i rozczesz palcami moje włosy, zieleni oczu ciekawy
i odnajdź w nich swoje niebo…choć na króciutką chwilę…

A gdy nacieszysz się dziewczyną z tamtych lat niewinnych
wrócimy na ziemię jak ptaki wracają do swoich gniazd
pogasimy wszystkie światła w pokojach dziecinnych
a nazajutrz…któż to wie…może zadziwię cię jeszcze raz…